Το 1962
Οδός:Σωστράτους 5
Πριν από 60 χρόνια περίπου το κτήριο που βρίσκεται σε αυτή την οδό ήταν, το γνωστό σε όλους μας, 93ο και 95ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Μετά από μαρτυρίες παιδιών που φοίτησαν εκεί μάθαμε ότι, τα ίδια τα παιδία, όταν τους ρωτούσαν σε ποιό σχολείο πηγαίνουν, απαντούσαν <<Στου Ξυνού!...>>.
Πληροφορηθήκαμε, από τους ανθρώπους που είναι τώρα εκεί, για τους χώρους του σχολείου. Καθώς μπαίνεις από την κεντρική είσοδο (Σωστράτους 5) βλέπεις ένα, μικρό σχετικά, προαύλιο. Απένατι υπάρχουν 2 αίθουσες που έκαναν μάθημα η Γ' και η Δ' δημοτικού. Στα αριστερά σας,ήταν οι αίθουσες διδασκαλίας της Α' και Β' δημοτικού. Στον επάνω όροφο ήταν οι χώροι της Ε' και Στ' δημοτικού,αλλά στον επάνω όροφο υπήρχε και μία τρίτη αίθουσα,ήταν η αίθυσα τωνδασκάλων, η οποία αργότερα χρησιμοποιήθηκε για εκδηλώσεις του σχολείου. Δίπλα στις αίθουσες της Α'και Β' βρισκονταν οι τουαλέτες και οι βρύσες του σχολείου. Λίγα χρόνια αργότερα, η αίθουσα των δασκάλων μεταφέρθηκε στην αίθουσα που βλέπουμε ανεβαίνοντας τα σκαλιά, που βρίσκονται μπροστά μας, στα δεξιά. Τη σήμερον ημέρα το κτήριο αυτό έχει δύο χρήσεις:α) ο κατά όροφος χρησιμοποιείται σαν Κέντρο Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων και β) ο πάνω όροφος είναι σαν Πολιτιστικό Κέντρο.
Φωτογραφία και Άρθρο: Νέλλος Γιώργος
αξεχαστη εποχη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοίτησα κι εγώ στο ιστορικό δημοτικό σχολείο του "Ξυνού" (1960-1966). Το 95ο Δημοτικό Σχολείο στη γωνία Σωστράτους και Γεωμέτρου, οφείλει το προσωνύμιό του «Ξυνού» στον ιδιοκτήτη του κτιρίου, ο οποίος διέμενε με τη σύζυγό του σε σπίτι κάπου εκεί κοντά. Δεν είναι γνωστή η επαγγελματική απασχόληση του κ. Ξυνού, απλά ήταν γνωστός ως «εισοδηματίας». Το κτίριο αυτό χρησιμοποιόταν ως σχολείο από τότε που το θυμούνται οι παλαιότεροι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εικονιζόμενοι στη φωτογραφία δάσκαλοι είναι η κα Βλάχου και (μάλλον) ο Διευθυντής κος Ταξάκης.
Φοίτησα κι εγώ στο Δημοτικό σχολείο του Ξυνού, τις τέσσερις τελευταίες τάξεις (1961 - 1965).Εκεί στεγαζόταν το 95ο σχολείο (όχι το 93ο).Διευθυντής ήταν ο κ.Βασίλης Ταξάκης και δάσκαλοι(όσους θυμάμαι)οι Βασίλης Σύμψας,Ευαγγελία Καλύβα,Ελένη Βλάχου και κ.Ερασμία(δεν θυμάμαι επώνυμο.Οι βρύσες και οι τουαλέττες ήσαν απέναντι από τις αίθουσες της Α΄και Β΄τάξης.Δίπλα από τις αίθουσες αυτές υπήρχε ένα ημιϋπόγειο όπου έμενε η καθαρίστρια η κ.Σταματίνα.Στο σχολείο, εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε κυλικείο αλλά αντίθετα τις ώρες των διαλειμάτων "πάρκαρε" έξω στο δρόμο ο λουκουματζής, που πουλούσε λουκουμάδες,νομίζω αντί 0,50 λεπτών της δραχμής,και σπανιότερα ένας σουβλατζής(με κινητό σουβλατζίδικο), το δε σουβλάκι κόστιζε 2,50 δραχμές(το τελευταίο αυτό το αγόραζαν μόνο παιδιά "με οικονομική επιφάνεια".Τέλος, να σας πω ότι οι μαθητές του "Ξυνού"είμασταν πολύ περήφανοι που ο σχολείο μας είχε "ονοματεπώνυμο" και δεν προσδιοριζόταν απλώς από έναν αριθμό!!!(Θέλω να πιστεύω ότι αυτό μας χαρακτήρισε και στην υπόλοιπη ζωή μας!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία Ανδρεάδου
Νιώθω μεγάλη συγκίνηση και νοσταλγία,για εκείνα τα ξένοιαστα χρόνια της νιότης μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοίτησα κι εγώ στο 95ο δημοτικό στου "Ξυνού" όπως λεγόταν.Εγώ ξεκίνησα απο την Β΄τάξη .
Ναί Κώστα Κορωναίε,οι δάσκαλοι είναι η κα Βλάχου και ο διευθυντής ο κος Ταξάκης.
Σας θυμάμαι όλους με πολλή αγάπη και σκέπτομαι τα διάφορα γεγονότα,αστεία και μη ,που περάσαμε.
Θυμάστε τον κο Πάσχο,που μας έστρυβε το αφτί,
όταν δεν βγαίναμε απο την τάξη στο διάλειμμα;
Παρασκευή, 23 Απριλίου 2010
ΑπάντησηΔιαγραφήthe way we were η όπως μεγαλώσαμε !!!!!!
Λοιπόν θυμάμαι την γειτονιά μας όχι όπως είναι τώρα, πνιγμένη στο τσιμέντο αλλά , γεμάτη αλάνες και αγιόκλημα που μοσχομύριζε τέτοια εποχή .
Θυμάμαι μικρούς γαβριάδες, κουρεμένους γουλί με μια φούντα στο μέτωπο σαν τραγιά μοιάζανε , αλλά αυτό λίγο τους ενοχλούσε . Τους ενδιέφερε πρώτα απ όλα το παιχνίδι, κι αλήθεια ενώ έλειπαν τα βιομηχανοποιημένα παιχνίδια , αυτοσχεδιάζανε φτιάχνοντας από πατίνια μέχρι ότι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, έτσι μεγάλωναν με τον πετροπόλεμο , το κυνηγητό , τον πόλεμο μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών , όπου όλοι ήταν με τους καλούς εννοείται (τους Έλληνες) κι από την άλλη αντίπαλοι ήταν οι αθέατοι κακοί Γερμανοί ( εδώ φίλε Αποστόλη θυμήσου τον ΤΖΌΝΙ (κουλό) και το παιχνίδι ……..που παίζαμε σιωπηλά αλλά δυνατά και με πάθος περισσό με μια υποθετική μπάλα , τότε δέκα χρόνια πιο μεγάλοι στο υπόστεγο) .
Θυμάμαι ακόμη μια γειτονιά όπου έλειπε η άσφαλτος και περίσσευε τ’ άγιο χώμα με τα λασπόνερα τον χειμώνα και την σκόνη τα καλοκαίρια , το ρέμα της Καλλιρρόης να οριοθετεί την μισγάγγεια μεταξύ των λόφων του Φιλοπάππου και του Κυνοσάργους την πάνω γειτονιά με τα πλουσιόσπιτα και την κάτω με τα προσφυγικά , τα αρμένικα και το Δουργούτη, συνοικία τ’ όνειρο, αλλά ένα όνειρο καλά φυλαγμένο μέσα στις καρδιές όσων βίωσαν εκείνη την εποχή ( συνεχίζεται μέχρι τις φωτιές του αϊ Γιαννιού του κλύδωνα)η συνέχεια μπορεί να ολοκληρωθεί απ εμάς την παρεα ντε του 70
ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΝΤΑΛΑΧΑΝΗ ΣΤΙΣ 20ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010 ΣΤΟ BLOG ων 70ρηδων
EINAI Ο ΝΤΙΝΟΣ Ο ΝΤΑΛΑΧΑΝΗΣ ΚΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ Ο ΚΟΥΜΟΥΛΟΣ
στο αρθρο αυτο περιέχεται και μια φωτογραφια απο τις γυμναστικές επιδείξεις του 1960 οταν ειχαμε τελειώσει την 2η τάξη του Δημοτικού. εκεί λοιπόν οι δυο ευσταλείς νέοι ειναι ο ΝΤΙΝΟΣ ΝΤΛΑΧΑΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ Ο ΚΟΥΜΟΥΛΟΣ ΔΕΞΙΑ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΕΣ...ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΜΜ.ΒΑΖΑΙΟΣ.ΤΗΛ.6973.200.121
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου θυμήσατε με τον κ.Τάκη,τον Σαλατέλλη.
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Ημουνα στη χορωδία των κοριτσιών για τα εγκώμια.
Ο κ.Τάκης τις παραμονές μας έκανε πρόβες.
Λέγαμε το "ω γλυκύ μου έαρ...."με μιά δική του
εκτέλεση.΄Ηταν πολύ μελωδικό έτσι,που όταν ο κ.Σαλατέλλης έφυγε,ο κ.Λυκούργος Αγγελόπουλος,το
κράτησε έτσι να το λέμε.Το ονόμασε μάλιστα "μάντολα".Μας έλεγε...-Πάμε τώρα την μάντολα.
Πως περνούν τα χρόνια....
΄Αννα Μαντικού-Αλαγιάννη
Φοίτησα κι εγώ στο 95ο από το 1973 έως το 1979. Κι εγώ το θυμάμαι ακριβώς έτσι. Μέχρι πριν λίγα χρόνια θυμόμουν τα πάντα. Συμμαθητές με ονοματεπώνυμα, δασκάλους κ.α. Είχα περάσει από κει πριν 20 χρόνια και το είδα ως πολιτιστικό κέντρο. Τώρα πασχίζω να θυμηθώ. Όποιος με θυμηθεί, ας με βρει στο facebook. Ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα reunion.
ΑπάντησηΔιαγραφή