Αντίο και καλό ταξίδι κυρία....

Ένα πολύ αγαπημένο μας πρόσωπο έφυγε από κοντά μας το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης, κάνοντας όλους μας να λυπηθούμε: Η αγαπημένη μας καθηγήτρια που δίδασκε κοινωνιολογία και πολιτική και δίκαιο, Κατερίνα Γιασλά.

Η κυρία Γιασλά βρισκόταν αρκετά χρόνια στο σχολείο μας και πάντα προσπαθούσε να έρθει πιο κοντά με τους μαθητές ακόμα και αν υπήρχαν κάποιες στιγμές έντασης. Προσπαθούσε πάντα να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον για το μάθημά της και έβρισκε πάντα τρόπους ώστε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το μάθημα καλύτερα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγράψουμε τα συναισθήματά μας σ' αυτές τις θλιβερές στιγμές. Για αυτό και εμείς κλείνοντας αυτό το κείμενο θα θέλαμε να πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, για ότι μας δίδαξε και ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ για τις στιγμές που τη στεναχωρήσαμε, να ευχηθούμε συλλυπητήρια και κουράγιο στην οικογένειά της και να της αφιερώσουμε τους στίχους ενός τραγουδιού:

Γιατί έχεις φύγει και δεν είπες ούτε λέξη;

Γιατί έχεις φύγει και δεν είπες ούτε γεια;

Γιατί έχεις φύγει μες τη νύχτα σαν το κλέφτη

και με αφήνεις να ζω στη μοναξιά;

αντίο και καλό ταξίδι κυρία....

Ευγενία-Ρούλα (Γ Λυκείου)

"Οι άνθρωποι εκτιμώνται όταν φεύγουν", λένε. Και ναί, είναι αλήθεια... Το κατάλαβε όλο το 6ο ΓΕΛ Αθηνών, στις 22/12/2010. Τρείς ημέρες πρίν τα Χριστούγεννα. Την ημέρα που μια πολύ καλή καθηγήτρια έφυγε χωρίς να προλάβει να γιορτάσει τα Χριστούγεννα που με τόση ανυπομονησία περίμενε, όπως όλοι μας.Κι όσο αναφορά την ίδια, η αλήθεια είναι ότι οι κάποιοι μαθητές, δεν την συμπάθησαν αρχικά. Πολλοί μάλιστα δεν την συμπάθησαν ποτέ. Οι περισσότεροι όμως κατάλαβαν τον σκοπό της συμπεριφοράς της και της στάσης της στο μάθημα αργοτερα. Ίσως πολυ αργοτερα απ' οσο θα επρεπε... Μπορεί γι αυτό να νιώθουμε τύψεις.Γιατί δεν προλάβαμε να την εκτιμήσουμε.Δεν προλάβαμε να την αγαπήσουμε αρκετά.Δεν προλάβαμε να της πούμε ευχαριστώ. Δεν προλάβαμε να της ζητήσουμε συγνώμη και προσπαθούμε να το κάνουμε τώρα...
Συγνώμη για όλα όσα περάσατε από εμάς.
Συγνώμη για το άγχος που τόσο απλόχερα σας προσφέραμε.
Συγνώμη που ήμασταν τα άτακτα παιδιά.
Συγνώμη για όλα όσα είπαμε για εσάς.
Συγνώμη αν και ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να τα πάρουμε πίσω...
Συγνώμη λοιπόν, κι ευχόμαστε να μας ακούτε. Καλό ταξίδι Κα Γιασλά. Να προσέχετε...
Xαρά (Β Λυκείου)

Βάφουμε το σχολείο μας !!!

"βασανίζομαι.....''

"Βασανίζομαι"...Μια λέξη που την συναντάμε στον Νέο Κόσμο, στα Εξάρχεια, στο Σύνταγμα, στο Κολωνάκι, στην Καλλιθέα. Μια λέξη που μιλάει από μόνη της' και λέει πολλά. Ο τύπος που το γράφει θέλει να εκφράσει κάτι έντονο... Να το φωνάξει δυνατά αλλά συγχρόνως ψιθυριστά' γι αυτό το γράφει, γι αυτό δεν το λέει. Μπορεί να θέλει να πει πολλά. Από μια ερωτική απογοήτευση μέχρι τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου. Ή ότι τον πονούν οι εξελίξεις... Το κατεστημένο που προσπαθεί να σπάσει εκφράζοντας στους τοίχους τα συναισθήματα του. Οι απόψεις ποικίλουν. Και επειδή τα "βασανίζομαι" τα έχω πετύχει σε πάρα πολλά μέρη, υποψιάζομαι ότι τα γράφουν παραπάνω από ένας. Επίσης, ο γραφικός χαρακτήρας είναι πάντα σχεδόν ο ίδιος παρόλο που το μέσο γραφής αλλάζει. Επομένως, όλοι θα μπορούσαν να είναι στην θέση του τύπου του «βασανίζομαι». Μπορεί να είναι κάποιοι από αυτούς βλέπουμε καθημερινά, να περνάνε σιωπηλοί, κοιτάζοντας κάτω σκεπτόμενοι την ζωή τους, σκεπτόμενοι το αύριο. Τί τους επιφυλάσσει το μέλλον...Κι αν τους χτυπήσεις κατά λάθος θα σε βρίσουν και θα πουν ότι εσύ φταις. Κι ας ξέρουν ότι είσαι κι εσύ άνθρωπος, κι ας ξέρουν ότι κι εσύ έχεις προβλήματα. Αυτό που μας τρομάζει λοιπόν δεν είναι το άγνωστο μέλλον' είναι το μέλλον που άλλοι ορίζουν για εμάς...Και οι άνθρωποι που γράφουν στους τοίχους "βασανίζομαι" πιστεύοντας ότι είναι ένας τρόπος να διαδηλώσουν, θέλουν να πουν ακριβώς αυτά... Όχι λοιπόν' Δεν χάθηκε η ανθρωπιά...
Χάθηκε η ελευθερία....
ΧΑΡΑ ΔΡΑΚΑΚΗ

"Τέχνη" στους τοίχους του Ν.Κόσμου

Η "εξομολόγηση" ενός graffita: σε αυτήν την τέχνη δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης....

..Ξεκίνησα από την ηλικία των 13ετών. Εδώ και 3 χρόνια κάνω graffiti και συνεχίζω μέχρι σήμερα.Την πρώτη φορά φοβόμουν μήπως και δεν μου έβγαινε αυτό που είχα σχεδιάσει στο χαρτί στο τοίχο σωστά,αλλά τελικά μου βγήκε...Αρχικά κάποιοι φίλοι μου έκαναν graffiti και έτσι πήρα και εγώ την απόφαση να κάνω σαν δοκιμή, αλλά μ’ άρεσε αυτό και το συνέχισα.

Συνήθως οι περισσότεροι το γράφουν πρώτα στο χαρτί ώστε να διορθώσουν κάποια λάθη που τυχόν έχουν κάνει και μετά να βγει όσο πιο ωραίο στο τοίχο.

Κ.: Νίκο ποια τα συναισθήματα σου όταν τα φτιάχνεις;

Ν.: Στην αρχή νιώθω χαρούμενος που θα το κάνω αυτό γιατί μ’ αρέσει αλλά από την άλλη νιώθω και λίγο φόβο γιατί αυτό είναι απαγορευμένο στις περισσότερες χώρες και έτσι έχω τον φόβο μήπως και πάει κάτι στραβά.

...Υπογράφω με ένα ψευδώνυμο, γιατί άμα υπογράψεις με το όνομα σου είναι λίγο επικίνδυνο γιατί θα ξέρουν ότι το έχεις κάνει εσύ και έτσι μπορεί να σου έχει αυτό κάποιο αρνητικό αντίτιμο.Ενώ με κάποιο ψευδώνυμο οι γύρω σου αναγνωρίζουν ότι είσαι εσύ, αλλά δεν είναι σίγουροι όλοι.

Κ.: Δηλαδή τα graffiti που κάνεις έχουν κάποια σχέση με τα συναισθήματα που έχεις εκείνη τη στιγμή;

Ν.: Κάποιες φορές ναι και κάποιες όχι γιατί κάποιες φορές που χρησιμοποιώ και είμαι στεναχωρημένος για παράδειγμα χρησιμοποιώ πιο σκούρα και πιο σκοτεινά για δείξω αυτό που αισθάνομαι και άλλες φορές πιο φωτεινά για να δείξω ότι είμαι χαρούμενος.

Κ.: Πιστεύεις ότι κάθε φορά που διορθώνεις κάποιο ελάττωμα σου φέρνεις τον εαυτό σου σε ένα επίπεδο τελειότητας, αυτό σε κάνει καλύτερο από τους άλλους ή σε αυτήν την τέχνη δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης;

Ν.: Πιστεύω ότι σε αυτή την τέχνη δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Γιατί φυσικά κάποιοι είναι καλύτεροι από κάποιους άλλους, επειδή έχουν περισσότερα χρόνια εμπειρίας πάνω σ’ αυτό, αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης γιατί κάποιος κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι που του αρέσει. Δεν μπορεί κάποιος να κρίνει τον άλλον γιατί αρέσει στον ίδιο. Πιστεύω ότι όλα τα graffiti που έχω κάνει έχουν την δικιά τους ομορφιά...

Κ.: Πιστεύεις ότι τα graffiti θα’ πρεπε να την έχουν ως τέχνη γιατί στις περισσότερες χώρες είναι απαγορευμένο.

Ν.: Σε πολλές χώρες αυτό είναι απαγορευμένο όπως και στην Ελλάδα. Κάποιοι άνθρωποι αυτό το κάνουν ως τέχνη αλλά κάποιοι άλλοι το κάνουν για να δείξουν την προσωπικότητα τους. Έτσι καταστρέφουν το περιβάλλον τους.Εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να το θεωρούν ως τέχνη αυτό.

Κ.: Σ’ αρέσει απλά να ζωγραφίζεις ή στέλνεις κάποια μηνύματα μέ αυτα;

Ν.: Μ’ αρέσει και να ζωγραφίζω, απλώς πιστεύω ότι μέσα από αυτό που κάνω στέλνω κάποια μηνύματα σε κάποιους, δηλαδή να τους δείξω ότι είμαι στεναχωρημένος ή χαρούμενος και έτσι με καταλαβαίνουν αυτοί.

Κ.: Εχεις αφιερώσει κάποιο graffiti σε κάποιον;

Ν.: Ναι στην κοπέλα μου...

Φωτό-κείμενο : Kλέιντα Μιλέτι, Αντέλα Κουτρόλι, Ελενα Μπάστα

37 χρόνια απο το Πολυτεχνείο

Εικόνες απο τον εορτασμό στο σχολείο....

Φωτο: Ευγενία Μανεση, Eλενα Λούτσου

Νέο ξεκίνημα για τον Πρωτέα.......

Την επανίδρυση της ομάδας του γιόρτασε την Κυριακή 31/10/2010 -τη μέρα που συμπληρώνονται 2.500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα- στις 12:00 το μεσημέρι ο αθλητικός όμιλος Πρωτέας. Η εκδηλωση έλαβε χώρα στο αμφιθέατρο του 36ου γυμνασίου Αθηνών. Ο Α.Ο Πρωτέας λειτουργεί εδω και 45 χρόνια και έχει λάβει αρκετές διακρίσεις. Έτσι όταν οι συντελεστές κάλεσαν τα μέλη του ομίλου και τους υποστηρικτές του για να γιορτασουν την επανίδρυση της ομάδας και την άφιξη του νέου προέδρου, όλοι έδωσαν το παρόν με ευχαρίστηση.

Αλεξάνδρα Μάλλιου
Κωνσταντίνα Λιγνού
Χαρά Δρακάκη

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ .. !!!

Το σχολείο μας βραβεύεται..(βίντεο)

Ενα βιντεάκι απο την απονομή των βραβείων στην Χαρά και την Σοφία στο πανελλήνιο διαγωνισμό φωτογραφίας που ειχε διοργανώσει η "Μεσόγειος ΣΟΣ" (που παραλίγο να ξεχάσουμε....)

Δουλεύοντας την ψάθα...

και στις μέρες της κρίσης ο κ.Αποστόλης συνεχίζει με τα χέρια του να δημιουργεί.Να δουλεύει την ψάθα στο ημιυπόγειο μαγαζάκι του ,λιγα μετρα μακριά απο την πόρτα του σχολείου μας στην Ζεύξιδος 22...
περισσότερα...

Φωτό: Χαρά Δρακάκη

Το "βουνό" και ο πεζόδρομος..

Ο Λόφος Λαμπράκη(*), το "βουνό" όπως το λέμε εμείς, με τα δενδράκια του και τα παγκάκια , είναι το μέρος που συνηθίζουν να συχνάζουν πολλοί ηλικιωμένοι της γειτονιάς.
Η κυρία Ελένη μαζί με τις φίλες της , σχεδόν καθημερινά "τα λένε" στο παγκάκι τους, όπου τις συναντήσαμε

Προσφέρθηκαν να μας μιλήσουν για τις παλιές εποχές , τότε που το "βουνό" λεγόταν Πυριτιδαποθήκη και υπήρχαν οι στρατιωτικές φυλακές, κατόπιν φυλακές ανηλίκων Θυμήθηκαν τις μπάλες από κάλτσες που είχαν και έπαιζαν οι νεαροί μέσα και που όταν καμιά φορά τους έπεφταν από έξω , τα παιδιά της γειτονιάς έτρεχαν να τις μαζέψουν...

Συζητώντας μαζί τους μας είπαν για την Πυθέου ,το πεζόδρομο έξω απο το σχολείο μας, που τον θυμόταν χωματόδρομο με πολλά χωράφια δεξιά και αριστερά. Μαζί βέβαια με μερικά από τα παλιότερα κτήρια του δρόμου ,όπως αυτό που υπάρχει απο το 1931 και στεγάζει την ταβέρνα «Το Τρίκυκλο " ।"Ο χωματόδρομος στρώθηκε μόλις το 1993 " μας είπαν..

Ο οδός Πυθέου πήρε το όνομα της από τον Πυθέα τον Εξερευνητή , γεωγράφο και αστρονόμο του 4ου αι। π।Χ। από την Μασσαλία।Ο Πυθέας παρέπλευσε τις ακτές της Ευρώπης και εξερεύνησε τη Βρετανία , την βόρεια θάλασσα και την Βαλτική। Μελέτησε τις παλίρροιες σε σχέση με τις φάσεις της σελήνης και έγραψε τa έργα του "Περί του Ωκεανού" και "Γης περίοδος" . Εκτός από το περίφημο ταξίδι του η μαθηματική του ανακάλυψη με την οποία έγινε γνωστός ήταν εκείνη της μέτρησης του γεωγραφικού πλάτους ενός τόπου.

Ομως η οδός Πυθέου λεγόταν παλαιότερα Χερσικράτους , ο οποίος ήταν ένας από τους Ηρακλείδες, τους απόγονους δηλαδή του Ηρακλή. Ισως αυτό να εχει σχέση με το ιερό του Ηρακλή που υπήρχε στο αρχαίο Κυνόσαργες....

Πηγές:
/www.telemath.gr

"Οδωνυμικά "Μάρω Βουγιούκα-Βασίλης Μεγαρίδης

Μάνεση Ευγενία
Κοτροκόης Γιάννης
Νέλλος Γιώργος

(*) σαν σήμερα πριν 40 χρόνια δολοφονήθηκε ο αγωνιστής της ειρήνης και της δημοκρατίας Γρηγόρης Λαμπράκης .Περισσότερα στο http://www.sansimera.gr/biographies/164

Εκθεση καλλιτεχνικής δημιουργίας...του 36ου

Μια παλιά φωτογραφία....

η σπάνια αυτή φωτογραφία δίνει μια εικόνα της γειτονιάς πριν περίπου 50 χρόνια. Συγκεκριμένα πρόκειται για την οδό Λασσάνη . Μας την πρότεινε ο παλιός " συμμαθητής" , κ. Κ.Κορωναίος . (απόφοιτος του ΣΤ Γυμνάσιου, που μετά έγινε το 6ο Λύκειο μας) Περισσότερα στο
http://ekto1972.blogspot.com/2010/03/o-1958-59.html

Η γειτονιά του Άγιου Σώστη

Η γειτονιά του Άγιου Σώστη βρίσκεται στα όρια του Ν.Κόσμου και την Ν. Σμύρνης, στην αριστερή πλευρά της λεωφόρου Συγγρού. Το όνομα της το πήρε από τον ιστορικό ναό του Αγίου Σώστη. Ήταν 14 Φεβρουαρίου του 1898,όταν ο βασιλιάς Γεώργιος ο Α' και η κόρη του πριγκίπισσα Μαρία, επέστρεφαν από τη βόλτα τους στο Φάληρο με την άμαξα τους. 'Οταν έκαναν μια στάση στη θέση που είναι σήμερα ο ναός , δύο άνδρες επετέθησαν και πυροβόλησαν δύο φορές εναντίον τους.

Ηταν οι Γ। Καρδίτσης και Ι। Γεωργίου, που θεωρούσαν τον τότε βασιλιά υπεύθυνο για την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897। Ομως η απόπειρα απέτυχε και οι δράστες συνελήφθησαν...

Μια βδομάδα μετά τέθηκε στο σημείο που έγινε η απόπειρα δολοφονίας, ο θεμέλιος λίθος για την ανέργερση μιας εκκλησίας, ο ναός του Σωτήρος ,που εσωσε τον Βασιλέα....
Επειδή το κόστος για την ανέγερση του ναού ήταν ιδιαίτερα υψηλό,αλλά και γιά να φανεί ότι αποτελούσε πανεθνική υπόθεση αυτή η ανέγερση, έγινε έρανος που διοργανώθηκε από τους μητροπολίτες όλης της Ελλάδας. Μέχρι τον Ιούνιο του 1901 είχε συγκεντρωθεί το ποσό των 74.000 δραχμών .Με αυτά τα χρήματα, ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Σπ. Μερκούρης αγόρασε το λυόμενο ελληνικό περίπτερο- που είχε τό σχῆμα Βυζαντινοῦ ναοῦ- στην Παγκόσμια έκθεση των Παρισίων και το μετέτρεψε σε ναό.
Ο ναός εγκαινιάστηκε το Νοέμβριο του 1902 και ονομάστηκε Ναός του Σωτήρος ή Άγιος Σώστης, όπως είναι γνωστός στον κόσμο।

Στη γειτονιά αυτή υπήρξαν και άλλα τοπωνύμια, όπως το Σουλιώτικα Ταμπούρια για την περιοχή πίσω απ’τον Άγιο Σώστη και προς την σημερινή πλατεία Αναλάτου।
Επεκράτησε κατά τους χρόνους μετά την Επανάσταση από τα εκεί
ταμπούρια στα οποία είχαν οχυρωθεί και πολέμησαν οι Σουλιώτες
του στρατού του Καραϊσκάκη, στη μάχη του Αναλάτου।
Η μάχη έγινε για την ανακατάληψη της Ακρόπολης αλλά δεν είχε καλή κατάληξη για τους επαναστάτες καθώς ο Καραισκάκης σκοτώθηκε....(xθές ηταν η «επαίτειος» της μαχης που εγινε στις 24 Απριλίου 1827 ημέρα κυριακή!)



Πηγές:
"O Ναός του Σωτήρος" της Σταματίας Μαυρίκου Αθήνα 1991
"Τοπωνύμια της Αθήνας και περιχώρων" του Γιαννη Καιροφυλλα εκδ. Φιλιππότης.


Γρίβα Κωνσταντίνα
Καραισά Δήμητρα

Τα παλιά σινεμά: Η Γαρδένια

Τις «χρυσές» για τον κινηματογράφο στην Αθήνα ,δεκαετίες του ’50 ,του ’60 αλλά και του '70, και στην συνοικία μας, τον Νέο Κόσμο, τα σινεμά αφθονούσαν.
(ΑΛΙΝΤΑ,ΣΙΝΕ ΕΠΤΑ, ΕΥΡΩΠΗ,ΝΑΣΙΟΝΑΛ, ΘΑΛΕΙΑ,ΡΙΡΙΚΑ, ΟΡΦΕΥΣ, ΜΕΡΒΕΙΓ,ΟΑΣΙΣ,ΑΝΝΑ κ.α.)













........τότε.................................................... τώρα...
Ένα από αυτά ήταν και η ΓΑΡΔΕΝΙΑ επί της Βουλιαγμένης λίγο πιο πάνω από το Ναό του Αγίου Ιωάννη, που δημιούργησε ο κύριος Γεώργιος Μακρής. Σήμερα στο μέρος αυτό, που είναι γνωστό σαν στάση Γαρδένια, υπάρχει ένα σούπερ μάρκετ ο Μαρινόπουλος.

ο κ.Μακρής

Το 1949 χτίστηκε η είσοδος και στη συνέχεια δημιουργήθηκε στοά με 6 μαγαζιά(τσιγάρα-ψιλικά-ηλεκτρικά είδη (ΖΑΝΟΣ) -κουρείς- εργολαβικό γραφείο) Ήταν θερινό cinema μέχρι το 1960 ενώ μετά , που στεγάστηκε με σιδηρά κατασκευή, λειτούργησε μέχρι και το 1990 που έκλεισε. Μέχρι το 1975 λειτούργησε και ως χειμερινός και ως καλοκαιρινός. Στη χρυσή εποχή του κινηματογράφου Γαρδένια εργάζονταν ως χειριστές μηχανής την ημέρα 3 μηχανικοί (!), 3 ταξιθέτριες, στο bar 10 άτομα(!!!) , 1 ταμίας και 1 θυρωρός.

Όπως μας είπε ο γιος του κυρίου Γιώργου, ο κ. Δημήτρης Μακρής (σημερινός ιδιοκτήτης του σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος) <<Το cinema κυριάρχησε για πολλές δεκαετίες μέχρι την εμφάνιση της τηλεόρασης, καθώς ήταν η μοναδική διασκέδαση λόγω και του φτηνού εισιτηρίου του. Τότε παίζονταν παραστάσεις από τις 11 το πρωί τις Κυριακές είτε μεγάλες παραγωγές του Χόλυγουντ αλλά και ο ελληνικός κινηματογράφος.>>
<< Όλες οι ταινίες στο πανί της Γαρδένιας>> όπως είπε χαρακτηριστικά ο κύριος Δημήτρης που συμπλήρωσε ότι η Γαρδένια ήταν ο μεγαλύτερος κινηματογράφος επί της Βουλιαγμένης με 1200 καθίσματα.

( το 1952)
Η Γαρδένια εκτός από κινηματογράφος, λειτούργησε και ως θέατρο και καραγκιόζης αλλά και ως χώρος συναυλιών(έχουν περάσει πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες της εποχής π.χ. Πασχάλης, Διονύσιος Τσιτσάνης, Βοσκόπουλος, Καίτη Γκραίη.)
(το 1962)
Στα 55 χρόνια λειτουργίας του αντιμετώπισε 2 κρίσεις. Η πρώτη με την εμφάνιση της τηλεόρασης (1970) και η δεύτερη με την εμφάνιση του video.Το τέλος ήρθε το 1990 όταν ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να τον κλείσει, όταν η αγορά του cinema άλλαξε μορφή με τα γνωστά village (δηλαδή πολλές μικρές αίθουσες).

(το 1979)

Πηγές: http://cinemahellas.blogspot.com

Φωτο απο την οικογένεια Μακρή

Κωνσταντίνα Λιγνού

Το "μπλόκο" στο Δουργούτι

Ξημερώματα της ενάτης Αυγούστου 1944 οι Γερμανοί μαζί με -τους συνεργάτες τους ταγματασφαλίτες, κύκλωσαν τις περιοχές Δουργούτι, Κατσιπόδι, και Φάρος. Διέταξαν όλους τους άντρες 16-60 ετών να συγκεντρωθούν στη Λ.Συγγρού,λίγο πιο πάνω απο το Αγ.Σώστη όπως και έξω από την Αρμένικη Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου αλλά και τη πλατεία του Φάρου. Συγκεντρώθηκαν συνολικά 1200 άντρες και μετά ανέλαβαν ”δράση” οι δοσίλογοι . Όσους υποδείκνυαν τους βασάνιζαν οι Γερμανοί χωρίς ομως να καταφέρουν να αποσπάσουν από αυτούς πληροφορίες για τους υπόλοιπους αντιστασιακούς.. Ύστερα με διαταγή του ανθυπασπιστή Γ. Ζαχαρόπουλου τους τουφέκιζαν.
(για την δράση των δοσιλογων συγκλονιστικη είναι η μαρτυρία του Τάσου Παναγιωτόπουλου που ηταν ηγετικό στέλεχος της Ιερής Ταξιαρχίας, και συνελήφθη στο μπλόκο του Δουργουτίου. Στην μαρτυρία του ,που περιλαμβάνεται στο 14ο επεισόδιο της σειράς της ΕΡΤ «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ» ,ο αγωνιστής,
,κατηγοριοποιεί τους καταδότες σε «τσουβαλάδες» -όσοι ήταν κουκουλωμένοι με ένα σακί μέχρι τη μέση- και “μασκοφόρους”-όσοι φορούσαν μάσκα).

Επί τόπου συνολικά εκτελέστηκαν 120 άντρες, άλλοι στάλθηκαν στο Χαϊδάρι και 600 στη Γερμανία. Ακολούθησε λεηλασία και κάψιμο της περιοχής, ιδιαίτερα στα “Αρμένικα”.(Αργότερα οι ζημιές αποκαταστάθηκαν με τα 5 δισεκατομμύρια από τις δωρεές των πολιτών). Κάθε χρόνο γίνονται εκδηλώσεις μνήμης μπροστά από το μνημείο που έχει στηθεί στο Δουργούτι προς τιμήν όσων σκοτώθηκαν, με παρουσία απο αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, συγγενείς των θυμάτων αλλά και απλών πολιτών.

Πηγές: “ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΊΣΤΑΣΗΣ 1940-45” εκδόσεις “αυλός” 1979
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ Της ΕΡΤ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ της ΕΘΝΙΚΗς ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ

ΕΛΕΝΑ ΜΠΑΣΤΑ

Κυνικοί: "η αρετή είναι ο μόνος δρόμος για την ευτυχία"

Ο όρος Κυνικός προέρχεται από το Κυνόσαργες, ένα από τα τρία µεγάλα γυµνασια των Αθηνών, που βρισκόταν στα νοτιοανατολικά της πόλης, αµέσως έξω από το τείχος. Εκεί δίδασκε ο Αντισθένης ο ιδρυτής της σχολής των Κυνικών Φιλοσόφων .Μεταγενέστερη παράδοση θέλει τον όρο “Κυνικός” να προέρχεται από τον τρόπο ζωής των Κυνικών φιλοσόφων(Αρέσκει τούτοις κυνών µεταµφιένυσθαι βίον)

Ο Αντισθένης (455-360 π.Χ). γεννήθηκε στην Αθήνα και υπήρξε μαθητής του Γοργία, του Ιππία, του Πρόδικου και στην συνέχεια του Σωκράτη. Οι ηθικές του αντιλήψεις, κυρίως η άποψή του πως η αρετή διδάσκεται, επηρέασαν τους Στωικούς. Υποστήριξε πως η αρετή συνδέεται με τη γνώση και μπορεί να διδαχθεί, και πως, από τη στιγμή που θα κατακτηθεί, δεν είναι δυνατόν να χαθεί. Η άποψη αυτή αποδεικνύει την άμεση σχέση της σωκρατικής και της κυνικής φιλοσοφίας. Για τους Κυνικούς η ηθική και η αρετή είναι κυρίως πράξη και αποτέλεσμα άσκησης. Ο λιτός και αυτάρκης κυνικός τρόπος ζωής θεωρήθηκε πως οδηγεί στην ευδαιμονία με την άσκηση και όχι με την περίπλοκη φιλοσοφική επιχειρηματολογία. Πιο συγκεκριμένα, πίστευαν και διακήρυτταν πως ζώντας µια ενάρετη και φυσική ζωή ήταν ο µόνος τρόπος για να είναι κανείς ευτυχισµένος.Κύρια χαρακτηριστικά του κυνικού σοφού είναι η αυτάρκεια, η απλότητα, η λιτότητα, η ελευθερία από εξωτερικούς καταναγκασμούς.

Οι Κυνικοί πίστευαν πως η κοινωνία προσδίδει αξία σε πράγµατα που δεν φέρνουν ευτυχία, όπως στον πλούτο, την οµορφιά, την κοινωνική θέση, τη φήµη, τον καθωσπρεπισµό. Το ενάρετο άτοµο πρέπει να απορρίπτει αυτές τις συµβατικότητες. Οι Κυνικοί λοιπόν απέρριπταν τις παραδοσιακές αξίες της εποχής τους Κατηγορήθηκαν,µάλιστα, πως φέρονταν στους άλλους µε ένα περιφρονητικό αίσθηµα ανωτερότητας.

Ο Διογένης ο Κυνικός ήταν ένας απο τους πιο γνωστους φιλόσοφους της αρχαίας ελλάδας. Σύμφωνα με την παράδοση, είχε μόνιμη κατοικία του ένα πυθάρι και γυρνούσε στους δρόμους , όλη μέρα, με ένα φανάρι.

"Είμαι ο Διογένης Ο Κύων. Πλησιάζω τους καλούς , γαβγίζω τους απληστους και δαγκώνω τους παλιανθρώπους"

ΠΗΓΕΣ

Ανθολόγιο Φιλοσοφικών Κειμένων Γ΄γυμνασίου

Μαρία Σεφέρου <ανθρώπον>> http://www.seferou.net/)

“Αρχαία Ελληνική Ιστορία” Bots Ford & Robinson Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης ,1995

Θεοδόση Πελεγρίνη, Λεξικό της Φιλοσοφίας, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Σχετικά: “Οι κυνικοί ξανάρχονται” Nίκος Καλογερόπουλος,Εκδόσεις Γραφές,2003

Kεσισιάν Ναταλία