Στην έκθεση φωτογραφίας στο Ζάππειο (μέρος δεύτερο)

H επίσκεψη  στην έκθεση φωτογραφίας στο Ζάππειο ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία για ολα τα παιδιά της ομάδας.Το πρωτόπυτο φωτογραφικό υλικό απο τις θηριωδίες των Ναζί κατα των Εβραίων αλλά και σε πολλές γωνιές της Ελλάδας κατά αμάχων, εντυπωσίασε και συγκίνησε.

" Οι φωτογραφίες με τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι εκεί ήταν σκληρές, συγκλονιστικές μα και συνάμα διαφορετικές από όσα έχουμε συνηθίσει. Βλέποντας λοιπόν τη θεωρία που μαθαίνουμε στο σχολείο να ενσαρκώνεται παγιδευμένη μέσα στα πλαίσια μερικών φωτογραφιών, μέχρι και ο τελευταίος από εμάς συγκλονίστηκε στη θέα τους και γυρίσαμε πίσω με μία καινούρια ανανεωμένη εντύπωση για τη σοβαρότητα αυτών των γεγονότων" μας έγραψε τις εντυπώσεις της η Νότα

Ιδιαίτερα συγκίνησαν οι σκληρές φωτογραφίες από τους τόπους που μαρτύρησαν χιλιάδες Ελληνες απο τους Γερμανούς κατακτητές. Απο τις γειτονιές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, την Φλώρινα, τα νησιά μας,το Δίστομο , τα Καλάβρυτα,τον Βιάννο, τα Χανιά, την Κοζάνη, τα Ανώγεια, τον Πειραιά , τον Πολύγυρο, την Ξάνθη, την Αρτα, την Κάνδανο, την Τρίπολη, την Κόρινθο,τα Γιάννενα και δεκάδες αλλα χωριά και γειτονιές.

Φωτό:  Oλυμπία-Αννα, Ραφαήλ, Βάσω ,Νίκος.

 

 

 

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ 6ο

Την Γαλλική κωμωδία «Ένας Ταξιδιώτης» του Μωρίς Ντρυόν     θα παρουσιάσει το ερχόμενο σάββατο ο απόφοιτος του σχολείου μας Μανώλης Πουλής και ο θιασός του . Η παράσταση είναι προγραμματισμένη για τις 9.30 το βράδυ στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του σχολείου μας.(είσοδος απο πεζόδρομο Πυθέου)

Στην έκθεση φωτογραφίας στο Ζάππειο (μέρος πρώτο)

Στις 3 Φεβρουαρίου 2017 η πολιτιστική ομάδα του σχολείου μας  επισκέφτηκε την έκθεση φωτογραφίας με θέμα το ολοκαύτωμα των Εβραίων που έλαβε χώρα στο Ζάππειο. Η σημασία της έκθεσης μπορεί να τονιστεί από την εγκαινίασή της από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όταν φτάσαμε εκεί μας υποδέχτηκε ο φίλος της ομάδας και φωτογράφος της Βουλής των Ελλήνων, κ.Τσακίρης. 

Ο ίδιος μας μίλησε για τη ιστορική σημασία των γεγονότων ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις φωτογραφίες που θα βλέπαμε και τις συγκυρίες που επικρατούσαν. Στη συνέχεια μας δόθηκε το ελεύθερο να μελετήσουμε τα κείμενα που μιλούσαν για τις θηριωδίες των ναζιστών εναντίων των Εβραίων, τις αντιδράσεις των ίδιων και του ελληνικού λαού και τον αντίκτυπο που αυτές είχαν στην κοινωνία. Η έκθεση  απλωνόταν σε χώρο τριών αιθουσών.

 Η πρώτη περιελάμβανε φωτογραφίες που απεικόνιζαν την αντιμετώπιση των Εβραίων και τις άσχημες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν. Ιδιαίτερη εντύπωση έκαναν στους μαθητές εικόνες όπως αυτή της έκδοσης ψεύτικων ταυτοτήτων για την προστασία των Εβραίων από τις ίδιες τις αστυνομικές αρχές και αυτή της αυτοθυσίας του δημάρχου και του επισκόπου στην Κέρκυρα. Σίγουρα πάντως σόκαραν οι φωτογραφίες που ΄μιλούσαν΄για τον εξευτελισμό των ανθρώπων αυτών, την καταδίωξή τους και την εκμετάλλευσή τους. Τα πρόσωπα γεμάτα θλίψη και παράπονο στιγματίζουν και κάνουν τον επισκέπτη να αναρωτηθεί πως μπορεί ο οποιοσδήποτε να είναι ικανός για τέτοια βαρβαρότητα. Σίγουρα μάθαμε πολλά από αυτήν την εμπειρία και ελπίζουμε να μας δοθούν παρόμοιες ευκαιρίες και στο μέλλον. (Στις δύο άλλες αίθουσες υπήρχε πρωτότυπο φωτογραφικό υλικό από τις θηριωδίες των ναζί έντανι του ελληνικού λαού σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Σε αυτές θα αναφερθούμε στην επόμενη ανάρτησή μας.)

Με αφορμή την επίσκεψή μας η Αννα εγραψε ενα κείμενο με τις σκέψεις της:

"Είναι γνωστό βέβαια πως μια εικόνα κρύβει 1000 λέξεις. Το θέμα όμως είναι πως κάθε μια κρύβει και διαφορετικές λέξεις μέσα της. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και οι φωτογραφίες που αναπαριστούν τη φρικαλεότητα του ολοκαυτώματος των Εβραίων. Έχουν μέσα τους πόνο και θλίψη που λίγες φορές έχει ξανασυναντήσει η ανθρώπινη ιστορία. Γιατί πραγματικά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως οι άνθρωποι είναι ικανοί να δείξουν τέτοιο μίσος εναντίον των συνανθρώπων τους. Και αυτό διότι δεν ήταν μια απλή πράξη δολοφονίας αλλά μια ολόκληρη πλεκτάνη αποδυνάμωσης, εκμετάλλευσης και εξόντωσης του ‘εχθρού’.

Το πρώτο βήμα ήταν η στοχοποίηση τους που έξυπνα οδήγησε στην απομόνωσή τους από το κοινωνικό σύνολο. Οι άνθρωποι αισθάνονταν πως ήταν ανώτεροί τους και πλέον τους περιφρονούσαν. Τους έκαναν πέρα και πολύ λίγοι φίλοι τους έμειναν. Άρχισαν να μην αποτελούν πλέον ουσιαστικά μέλη του συνόλου. Ταυτόχρονα, η γελοιοποίηση μείωνε ακόμα περισσότερο το ηθικό και τις αντιστάσεις τους και τους έκανε αδύναμους να αντιδράσουν. Ο φόβος κυριαρχούσε τις ψυχές τους και αιχμαλώτιζε τις ζωές τους. Έτσι όταν τους δόθηκε η, ψεύτικη βέβαια, ελπίδα μετακίνησης για ένα καλύτερο μέλλον οι περισσότεροι την άδραξαν αμέσως χωρίς να υποψιαστούν το παραμικρό και προσυπογράφοντας με τον τρόπο αυτό την καταδίκη τους. Στο ταξίδι προς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι συνθήκες διαβίωσης ήταν άθλιες ∙ ήταν όλοι ο ένας πάνω στον άλλο χωρίς επαρκή σίτιση και στάσεις για να καλύψουν τις βιολογικές τους ανάγκες. Ήταν απλώς ένα ατελείωτο ταξίδι, ένα μαρτύριο. Όμως αυτό που τους περίμενε στον προορισμό ήταν ακόμα χειρότερο από οτιδήποτε μπορούσαν να έχουν φανταστεί. Η μετακίνηση τελείωνε μέσα στο στρατόπεδο και χωρίς να δίνεται στους φυλακισμένους πια η μοναδική ευκαιρία να δραπετεύσουν. 

Εκεί δούλευαν ασταμάτητα χωρίς την παραμικρή ωφέλεια. Και όλα αυτά αφού πρώτα τους έπαιρναν τα πάντα: χρήματα, κοσμήματα, ρούχα, ακόμα και μαλλιά και νύχια. Τους εκμεταλλεύονταν στο έπακρο και όταν δεν μπορούσαν πλέον να τους προσφέρουν τίποτα τότε τελείωνε και το βασανιστήριο. Συγκεκριμένα, τους τοποθετούσαν όλους σε θαλάμους λέγοντάς τους πως πρόκειται να κάνουν μπάνιο ενώ στην πραγματικότητα με αέριο τους σκότωναν και τους έβαζαν σε φούρνους για να επωφεληθούν ακόμη μια τελευταία φορά από αυτούς κάνοντάς τους σαπούνι. Λίγοι γλύτωσαν από την κόλαση αυτή. Άλλοι βεβαίως έζησαν τη φρίκη του πολέμου κρυμμένοι και κατακυνηγημένοι και με την αίσθηση πως είναι ανίκανοι να κάνουν το οτιδήποτε για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους.