Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ (2ο μέρος)

Yστερα από όλες τις απαραίτητες ενέργειες, ο Σύλλογος Φίλων, με πρόεδρο τον γυμνασιάρχη Κωνσταντίνο Στεργιόπουλο, κατόρθωσε να υλοποιήσει το όνειρο για το οποίο αγωνιζόταν: Την θεμελίωση ενός διδακτηρίου, κατάλληλου για τη φοίτηση των αρρένων του ΣΤ’ Γυμνασίου.

Η τελετή της θεμελίωσης ορίσθηκε για τη Δευτέρα, 28 Ιουνίου 1954. Τις προηγούμενες ημέρες ο Σύλλογος έστελνε πυρετωδώς επιστολές σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, από τον Υπουργό Οικονομικών (Κωνσταντίνος Παπαγιάννης) μέχρι το Βασιλιά (Παύλος Α’), προκειμένου να τους καλέσει και να θέσουν οι ίδιοι το θεμέλιο λίθο.

Παραλλήλως είχαν σταλεί επιστολές στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, με αίτημα την παροχή προστασίας για τα επίσημα πρόσωπα που παρευρέθηκαν. Επίσης, χαρακτηριστική είναι η επιστολή προς το Υπουργείο Εσωτερικών, από το οποίο ζητούν μουσική υποστήριξη για την τελετή.

Τελικά, την 28^η Ιουνίου 1954, ημέρα που έληγε το σχολικό έτος, τέθηκε ο θεμέλιος λίθος του ΣΤ’ Γυμνασίου Αρρένων στο οικόπεδο παραπλεύρως της Παλαιάς Πυριτιδαποθήκης, από τον ίδιο τον Υπουργό Παιδείας (Α. Γεροκωστόπουλος). Στην τελετή δεν παρευρέθηκε τελικά παρά τις επίμονες προσπάθειες ο Βασιλεύς Παύλος(που την επομένη αλλωστε είχε την εορτή του). Είναι ωστόσο βέβαιο ότι η θεμελίωση έγινε παρουσία πλήθους κόσμου, μεταξύ των οποίων παρευρέθηκαν οι μαθήτριες του Γ’ γυμνασίου θηλέων, οι μαθητές των δύο τελευταίων τάξεων των δημοτικών σχολείων της περιοχής, καθώς και ο μητροπολίτης Αργυροκάστρου.

Ο γυμνασιάρχης στο λόγο του για τη θεμελίωση έδωσε ιδιαίτερη βάση στην αξία της παιδείας και της μόρφωσης, καθώς και της συμβολής τους στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων. Τα αυτούσια λόγια του γυμνασιάρχη παρατίθενται παρακάτω:

"Eῖναι ἀναγνωρισμένη ὴ ἀξία τοῦ σχολεῖου συνδεομένου ἀπολύτως μέ τήν ἐξέλιξιν καί τήν ἀνάπτυξιν τοῦ ἀτόμου καί τοῦ ἔθνους. Οἰ κάτοικοι τῆς περιοχῆς τῆς ἐλληνικῆς πρωτευούσης, τῶν ὀποίων τά τέκνα προσέρχονται διά νά ἀποκτήσουν εἰς τό ΣΤ’ Γυμνάσιον ἀρρένων τήν ὐπό τῆς παραδόσεως τοῦ ἔθνους και τῶν προόδων τῆς ἐπιστήμης καθωρισμένην ἐλληνοπρεπή καί χριστιανικήν μόρφωσιν, θεωροῦν τήν ἡμέρα ταύτην ἰστορικήν."

Στη συνέχεια, εξύμνησε την προσπάθεια όλης της κοινότητας για την ανέγερση του κτηρίου καθώς και την τελική υλοποίησή της. Ευχαρίστησε θερμά όλους όσους συνεργάστηκαν για την εκπλήρωση αυτής της επιθυμίας και, τέλος, παρέδωσε γεμάτος υπερηφάνεια και καμάρι το «νέο διδακτήριο στη μαθητιώσα νεολαία και στις επόμενες γενιές».

ΠΗΓΕΣ: Αρχείο του Σχολείου (βλέπε και Μέρος πρώτο)

Αναστασία Τσαμπαλάτη- Βακαλοπούλου