ΝΕΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΓΚΡΑΦΙΤΙ

Το πρωί του Σαββάτου πήγαμε μια βόλτα στο μοναστηράκι για να συναντήσουμε το Γιωργο και να μας μιλήσει για το ρόλο του γκράφιτι στη ζωή του. Ο Γιώργος αν και είναι σε νεαρή ηλικια, συμμετέχει δυναμικά στην τέχνη των δρόμων. Γνωστός και ως "george_graffiti", απαντά στις ερωτήσεις μας...

Από ποιά ηλικία ασχολήθηκες με το γκράφιτι;
Ξεκίνησα στην πέμπτη δημοτικού παράλληλα με την αγιογραφία και εξελίχθηκα και στα δυο.

Ποιά ήταν η πρώτη σου σκέψη, και τί την ακολούθησε;
Οταν πρωτοέκανα γκραφιτι λεω "τι μου φταινε οι τοιχοι" (γελια)...αλλα μετα οταν άρχισα να εξελίσομαι και άρεσαν και στον κοσμο αυτά που έκανα, αυτό μου έδωσε την ώθηση να το κάνω με πιο πολύ ορεξη, πιο πολύ χαρά και ζωντάνια.Το ίδιο συνέβη και με την οικογένειά μου η οποία αρχικά το κατέκρινε.Στη συνέχεια όμως βλέποντας την εξέλιξη μου, άλλαξαν γνώμη.

Εχεις κάποιο πρότυπο;
Πρότυπο για μενα θα μπορουσα να πω οτι ειναι ο Ζορζ απο την Θεσσαλονίκη ο οποίος με επηρέασε πολύ σαν γκραφιτάς και στο να κανω τρεις διαστάσεις στα γκράφιτι μου, δεν προσπαθώ ομως να τον αντιγράψω αλλα να αναδείξω την δική μου προσωπικότητα.

Σε ποιά μέρη επιλέγεις να φτιάχνεις γκράφιτι;
Συνήθως σε απομονωμένα μέρη με ωραίο φοντο για να έχω μετά μια γραφική φωτογραφία...

Δεν σε ενοχλεί όμως που δεν τα βλέπουν οι άλλοι? ΄'Η τα κάνεις μόνο για σένα?
Πιο πολύ τα κάνω σε αυτά τα σημεία για τον εαυτό μου.




Δεν θέλεις δηλαδή να περάσεις κάποια μηνύματα μέσα από τα γκράφιτι? και αν ναι ποια είναι αυτα;
Όταν θέλω να περάσω κάποια μηνύματα τα φτιάχνω συνήθως σε σχολεία.
Αυτά ειναι είτε ένα μηνυμα χαράς προς τους φιλους μου ειτε για να φλερτάρω γράφοντας κατι ή ζωγραφίζοντας μια καρδιά, που ειναι και από τα αγαπημένα μου θέματα.

Δεν χρησιμοποιούν όμως όλοι το γκραφιτι για να περάσουν μηνύματα...
Αυτοί το κάνουν απλά για διαφήμιση του ονόματος τους και έχει καταντήσει πλέον μόδα και δεν καταλήγουν στο να περάσουν το δικό τους στυλ και τα δικα τους συναισθήματα. Εμένα αυτο δεν μου αρέσει καθόλου γιατί λερώνουν τους τοίχους χωρίς ουσιαστικό λόγο.

Όταν ζωγραφίζεις,δεν φοβάσαι τις συνέπειες; Δεδομένου οτι το γκράφιτι ειναι συνήθως απαγορευμένο...
Το μόνο που μπορώ να φοβηθώ είναι να έρθει η αστύνομια, να με πιάσει και μετά να αναγκαστεί ο πατέρας μου να με βγάλει... μόνο αυτο με ενοχλεί.

Σου έχει τύχει;
Όχι και ούτε πρόκειται.. δεν με φτάνουν... (γελια)

Συμφωνείς με την απαγόρευση αυτή;
Προσωπικά δεν μου αρέσει η λέξη "απαγορευμένο"...έτσι και έβαφαν τα τρένα με άδεια, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα θα είχε τα πιο ωραία τρένα...

Στα γκράφιτι αποτυπώνεις τα συναισθήματα σου;
Τα συναισθήματα ειναι το πρώτο κίνητρο γιατί χωρίς αυτά δεν πας πουθενά... αν κάτσεις κάτω και απλώσεις το χαρτί και δεν βγάλεις τα συναισθήματα σου, το κομμάτι για μενα δεν έχει κανένα νόημα, και δεν είναι και ωραίο φυσικά.

Δουλεύεις μονος;
Ναι αν και είναι πιο χρονοβόρο το γκράφιτι...βγαίνει όμως ακριβώς αυτό που θέλω εγώ.

Τι προετοιμασία κάνεις πριν;
Πάντα προετοιμάζομαι στο χαρτί και πριν φύγω απο την τσάντα μου ποτέ δεν λείπει η μουσική.

Έχεις πάρει μερος σε διαγωνισμούς;
Ναι έχω συμμετάσχει στο Φεστιβάλ της Αττικής Οδού, στο οποιό βγήκα και πρώτος.

Το κάνεις για προσωπική σου ευχαρίστηση;
Όχι...περισσότερο με ευχαριστούν τα χαμόγελα στα πρόσωπα αυτών που έχω φτιάξει γκράφιτι στο χώρο τους... αυτό μετράει περισσότερο.





Άρα το βλεπεις και σαν δουλεια...
Ναι, για τωρα, ειναι το επάγγελμα μου, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι το βλέπω μόνο έτσι...για μένα είναι τρόπος έκφρασης.







(Οι φωτογραφίες εχουν τραβηχτεί από τον ίδιο τον george_graffiti.)

Δρακάκη Χαρούλα, Αλεξάνδρα Μάλλιου