Ο κύριος Άλκης Ρήγος, καθηγητής στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, υπήρξε μαθητής του ΣΤ’ Γυμνασίου Αρρένων. Ξεκίνησε στη 4η γυμνασίου, το 1962 (έτος έναρξης λειτουργίας του νέου κτηρίου) και ακολούθησε το πρακτικό τμήμα. Μετά από παραμονή του στο σχολείο για 2 χρόνια, τελικά ακολουθώντας την παρέα του έφυγε για το λύκειο "Μπαρμπίκα", όπου και αποφοίτησε.
Πριν μερικες μέρες, μετά από μισό περίπου αιώνα, ξαναπέρασε τις πύλες του παλιού του σχολείου και μας μίλησε για τις αναμνήσεις του…
....για τις τότε παρέες και τις πλάκες ,την εποχή που οι μαθητές κάθονταν τρεις σε κάθε θρανίο:«δεν το αγαπούσα το σχολείο αγαπούσα την ζωή που μου έδινε το σχολείο» μας ειπε και αναφέρθηκε στις δραστηριότητες της παρέας εξω από το σχολείο (την θεατρική ομάδα , τις μεγάλες βόλτες με τις συζητήσεις για τον Καζαντζάκη και τον Μυριβήλη(!) , και τους προσκόπους) αλλά και την πρώτη συλληψή του το 1963 από την αστυνομία- στο καφενείο που υπήρχε τότε απέναντι από την πόρτα του σχολείου στην Ζεύξιδος – γιατί μοίραζε προκηρύξεις . (καθώς συμμετείχε στο κίνημα της νεολαίας τότε για «το 15% για την παιδεία»)
Στο "συνεργείο" της συνέντευξης :
Ελένη Γκανάση
Θεοδώρα Ζήρου
Θεανώ Μηνά
Γιώργος Νέλλος
Βιτάλι Πλοτονώφ
Με συγκινήσατε. Οι Στάικος και Φωτιάδης που αναφέρει ο Άλκης Ρήγος ήταν και δικοί μου φίλοι, αν και πολύ μικρότερος από αυτούς. Ίσως οι καλύτεροι που είχα ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ.
/σρ