Συνοικίες και μετονομασίες....

Στο φύλλο της 7-8-1908 της εφημερίδας ΣΚΡΙΠΤ διαβάζουμε το δημοσίευμα για την “μετονομασία

συνοικιών της αθήνας ” .Σε αυτό μεταξύ αλλων αναφέρεται η μετονομασία της συνοικίας του Δουργουτίου σε Κυνοσάργους και Αλωπεκής.

Οι δύο αυτές επίσημες ονομασίες συνοικιών ηταν μεταξύ των 42 που καθιέρωσε τότε ο Δήμος της Αθήνας θέλοντας να αντικαταστήσει τα λαικά και “κακόηχα” ονόματα ( Χεζολίθαρο, Παντρεμενάδικα

Βατραχονήσι κ.λπ.) με ποιό “εύηχα” ,τα περισσότερα των οποίων παρέπεμπαν σε ονομασίες αρχαίων δήμων κσι περιοχών. Τέτοιες ηταν και οι δύο ονομασίες που δόθηκαν στην πρωην περιοχη Δουργουτίου.

Οι νέες συνοικίες ειχαν σαν μεταξύ τους σύνορο την σημερινη οδο Φρατζή που τότε ονομαζόταν Αλωπεκής (απο το ονομα του αρχαίου δήμου της Αττικής ). Η συνοικία της Αλωπεκής ,καταλάμβανε

ενα μεγάλο μέρος από το σημερινό Νέο Κόσμο ,απο την Φραντζή μεχρι και τον ΑγΣώστη , με συνολική εκταση περίπου 200 στρέμματα.

Απο την αλλη η συνοικία της Κυνοσάργους, προφανώς απο το ομώνυμο αρχαίο Γυμνάσιο, πάνω απο 500 στρέμματα , περιλάμβανε περίπου ολο τον υπόλοιπο Νέο Κόσμο με ορια την Φρατζή ,την Βουλιαγμένης, και τον Αγ.Γιάννη τον Κυνηγό ,που τότε ηταν και το τέλος της πόλης. Προς την Συγγρού η συνοικία συνορευε με την συνοικία της Καλλιρρόης που ηταν εκατέρωθεν της σημερινής ομώνυμης οδου και κατα μήκος του Ιλισού ποταμού.Η συνοικία αυτή,που πήρε το ονομα της απο την περίφημη πηγή της αρχαίας Αθήνας, περιελάμβανε ενα μικρό μερος του Νέου Κόσμου και τον Αγιο Παντελεήμονα . Να σημειωθεί οτι σύμφωνα με την απογραφή του 1920 ο πληθυσμός της Κυνοσάργους ηταν 6953 κατοικοι ενώ της Αλωπεκής μόνο 1681.

Οι ονομασίες ομως αυτές δεν κράτησαν για πολλά χρόνια.Ηδη απο το 1930 αρχισαν να εγκαταλείπονται και παρέμειναν τα ονόματα που βρίσκονταν σε καθημερινή χρήση. Μεταξύ αυτών βέβαια και η Κυνοσάργους αλλά και το Δουργούτι για την περιοχή με τις προσφυγικές πολυκατοικίες.

ΠΗΓΕΣ:

“ΟΙ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ,Η πρώτη επίσημη διαίρεση” Ελευθέριος Γ.Σκιαδάς, Δ.ΑΘΗΝΑΙΩΝ

“ΑΙ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΏΝ ΤΩΝ ΑΘΗΝΏΝ” ΚΩΣΤΑ Η. ΜΠΙΡΗ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΑΡ.17,1971

ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧEΙΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ

ΕΛΕΝΑ ΜΠΑΣΤΑ

To γυμνάσιο των Δελφών.

To γυμνάσιο των Δελφών θεωρείται το πιό χαρακτηριστικό από τα γυμνάσια της αρχαίας Ελλάδας. Έτσι το επισκευθήκαμε για να γνωρίσουμε τους χώρους όπου γυμνάζονταν οι νέοι της εποχής εκείνης. Γενική άποψη του γυμνασίου. Αριστερά ο μακρόστενος σκεπαστός διάδρομος (Ξυστός) όπου αθλούνταν οι νέοι ,κυρίως για το αγώνισμα του δρόμου. Δίπλα ο ανοιχτός διάδρομος (Παραδρομίδα). Δεξιά και στο βάθος τα λουτρά, οι βοηθητικοί χώροι και η παλαίστρα.


Το λουτρό για τον καθαρισμό των αθλητών (που συνήθως γινόταν με κρύο νερό)

Ο Ξυστός (ονομαζόταν έτσι γιατί το δάπεδό του ξυνόταν και ξαναστρωνόταν λόγω της φθοράς του από την πολύ χρήση) και η παραδρομίδα

Κατερίνα Ντινοπούλου
Γιωργος Νέλλος
Ελενα Μπάστα

O λόφος του Αγιου Ιωάννη του Κυνηγού

Ελάχιστα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθηνάς και συγκεκριμένα στα όρια του μικρού δακτυλίου της πρωτεύουσας , στον Νέο Κόσμο ,είναι μια συνοικία “αλλιώτικη” .Είναι ο λόφος πάνω από τον Αι Γιάννη τον Κυνηγό, την εκκλησία απο οπου πηρε και το ονομά του και πάνω στον οποίο φαίνεται οτι τα παλιά χρόνια κυνηγούσαν.

Αρκετές φόρες έχει τύχει να πάμε μια πρωινή σαββατιάτικη βόλτα εκεί. Έτσι αποφασίσαμε να σας την παρουσιάσουμε και να σας δείξουμε πως ενώ είναι τόσο κοντά στο πολυσύχναστο κέντρο των Αθηνών η ζωή και το μέρος είναι λες και βρίσκεσαι σε κάποιο μακρινό χωριό που ο χρόνος έχει σταματήσει πολλά χρόνια πριν.

Εδώ βλέπετε το υδραγωγείο ,που εχει κατασκευαστεί απο την εποχή της χούντας ,και εχει 4 μέτρα υψος.

Μπαχαρης Βασιλης
Διονυσοπουλος Χαρης
Κοτροκοης Γιαννης
Μανεση Ευγενια.

Το Τραμ στην Κασομούλη

Ο Παππούς στην εικόνα με τα ψώνια της λα'ι'κής φαίνεται να τρέχει να προλάβει το καινούριο τραμ στη σταση Κασομούλη. Το άλλο , το παλιό βαγόνι, μόνιμα αραγμένο στη στάση, ίσως και να του θυμίζει την εποχή που τα τραμ διέσχιζαν την Αθήνα.Την σήμερον ημέρα η γραμμή αυτή που περνάει απο το Νέο Κόσμο είναι η μοναδική που υπάρχει....

Νέλλος Γιώργος

Οι νέοι πρόσφυγες στο Δουργούτι

Ο Ομάρ που μένει 7 χρόνια στην Ελλάδα, είναι 41 χρονών και είναι ισως ο μεγαλύτερος σε ηλικία μετανάστης του Δουργουτίου. Ο χαμογελαστός Ομάρ, ξεπρόβαλε απο το παραθυρο του και πιάσαμε την κουβέντα.
Μου είπε πως στη περιοχή μένουν Άραβες, κυρίως Σύριοι και μόνο τρεις οικογένειες Ελλήνων και 2 Αλβανών. Τα σπίτια ανήκουν σε Έλληνες που τα νοικιάζουν. Μετά ρώτησα πως ήταν οι πρώτες μέρες του στην Ελλάδα. “Δεν μιλούσα καθόλου ελληνικά όταν ήρθα. Το πρώτο βράδυ δεν είχα που να μείνω και κοιμήθηκα σε μια πλατεία. Την άλλη μέρα βρήκα έναν Σύριο που μου έδωσε φαγητό και έπιασα δουλειά για να έχω λεφτά και σπίτι.” Εφόσον ο Ομάρ μένει στην Ελλάδα πιο πολλά χρόνια τον ρώτησα πως τον αντιμετώπιζαν οι Έλληνες. “Οι Έλληνες ήταν πολύ καλοί και ευγενικοί άνθρωποι. Πριν 2,5 χρόνια άρχισαν τα προβλήματα με κάποιους Έλληνες που σπάνε μαγαζιά και μας χτυπούνε. Παλαιότερα ήμασταν πιο καλά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαμε καλή δουλειά.” Στο τέλος του έδωσα την ευκαιρία να στείλει ένα μήνυμα στους Έλληνες και σε αυτούς ,τους λίγους, που φέρονται ρατσιστικά στους μετανάστες. “Όλοι μας είμαστε άνθρωποι και επειδή δεν είμαι Έλληνας δε σημαίνει πως είμαι κακός άνθρωπος και θέλω να σας κάνω κακό. Όπως μου φέρθηκαν καλά οι Έλληνες έτσι και εμείς όποτε χρειαστούν βοήθεια θα τους τη δώσουμε. Το σπίτι μας είναι ανοιχτό σε όσους χρειαστούν φαγητό ή στέγη. Άλλωστε πολλοί Έλληνες κάνουν παρέα με εμάς. Κάποτε οι Σύριοι ήταν περισσότεροι, αλλά επειδή δεν υπάρχουν πια πολλές δουλειές έφυγαν. ......“Δεν έχουμε σκοπό να κάνουμε κακό σε κανέναν γι’αυτό μη μας φοβάστε.” ηταν τα τελευταία λόγια του Ομάρ πριν τον αφήσω και φύγω.

Έλενα Μπάστα
Βασιλης Μπαχαρης

Δύο πρώτα βραβεία για την ομάδα μας !!!

Χαρά Δρακάκη
Σοφία Στασινοπούλου

Οι δύο αυτές φωτογραφίες της ομάδας που- μαζι με αλλες 7- πηραν μέρος στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό " ο βυθός μέσα απο την μάσκα μου " κέρδισαν δύο πρώτα βραβεία Συγκεκριμένα μοιράστηκαν μαζί με αλλες δύο συμμετοχές το πρώτο βραβείο στην κατηγορία φωτογραφία λυκείου. Στο διαγωνισμό -που διοργάνωσε η Μεσόγειος SOS - πήραν μέρος 173 σχολεία και πάνω απο 3000 μαθητές.
Να σημειωθεί ότι το σχολείο μας είναι το μοναδικό που διακρίθηκε με δύο βραβεία στην ίδια κατηγορία .....(είναι φανερό οτι σε αυτό βοήθησε η συνολική παρουσία της ομάδας ,για την οποία ηδη είχαμε προφορικά συγχαρητήρια...)

"Για μιά καλύτερη ζωή...."

Στο Νέο Κόσμο μένουν πολλοί μετανάστες. Θα ήταν λοιπόν λάθος να μη μάθουμε πώς ζουν οι μετανάστες αυτοί. Γνώρισα τον Μπάκαρ που είναι 26 χρονών και μένει στο Δουργούτι. Ήρθε από τη Συρία, από το χωρίο του Ταλ Χουζάν που στα ελληνικά σημαίνει Βουνό των λουλουδιών. Τον ρώτησα γιατί ήρθε στην Ελλάδα και πώς διάλεξε να μείνει στο Δουργούτι. “Ήρθα στην Ελλάδα για να βρω δουλειά και να έχω μια καλύτερη ζωή. Εδώ νιώθω πιο ελεύθερος και παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν αγαπώ την Ελλάδα. Ο Νέος Κόσμος είναι μια περιοχή που έχει πολλές συγκοινωνίες για να μετακινηθείς. Επίσης στο Δουργούτι μένουν πολλοί συγχωριανοί μου από τη Συρία” μου απάντησε. Έτσι αποφάσισα να τον ρωτήσω πώς του φέρονται οι Έλληνες. Ο Μπακάρ, αφού σκέφτηκε για λίγο, μου απάντησε “Δε μου έχουν φερθεί άσχημα. Οι Έλληνες είναι πολύ φιλόξενος λαός. Υπάρχουν όμως δυστυχώς ορισμένοι που μας φέρονται άσχημα. Πριν από λίγο καιρό ήρθαν στο Δουργούτι έσπασαν μαγαζιά Σύριων και τους χτύπησαν. Εγώ πιστεύω πως αυτοί είναι άνθρωποι ήταν φασίστες. Πιστεύουν πως η Ελλάδα είναι δική τους και κανείς ξένος δεν πρέπει να μένει εδώ. Όμως πρέπει να σκεφτούν πως και οι Έλληνες πριν χρόνια μετανάστευαν για να βρουν δουλειά. Έτσι έπρεπε να ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να αφήνεις τη χώρα σου και να πηγαίνεις κάπου που σου φέρονται άσχημα. Όμως δε θα αφήσω την Ελλάδα. Δε θέλω να φύγω ακόμα κι ας υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να με διώξουν.” Κατάλαβα πόσο τον στενοχωρεί αυτή η κατάσταση γι’αυτό αποφάσισα να αλλάξω θέμα και τον ρώτησα πως διασκεδάζει όταν δεν δουλεύει ως υδραυλικός και ψυκτικός. “Οι Έλληνες είναι πολύ ζωντανός λαός και ξέρουν να διασκεδάζουν. Όταν δε δουλεύω πάω σινεμά ή σε πλατείες και καφετέριες. Περνάω πολύ ωραία.” Φανερά παραξενεμένη από τη σωστή του ελληνική προφορά τον ρώτησα, πώς έμαθε να μιλάει τόσο καλά ελληνικά. “Είμαι έξυπνος γι’αυτό”. Γελάμε και οι δυο και σηκωνόμαστε να κάνουμε μια βόλτα στο Δουργούτι. Ο Μπακάρ μου είπε πως στο Δουργούτι μένουν 125 συγχωριανοί του και γνώρισα κάποιους από αυτούς. Τότε είναι που έμαθα πως η οικογένειά του αποτελείται από 14 άτομα και πως όλοι οι Σύριοι έχουν μεγάλες οικογένειες που τις άφησαν για να έρθουν στην Ελλάδα.

Πιο πέρα είδα ένα ψιλικατζήδικο που λέγετε Salmo που στα ελληνικά σημαίνει “Ειρήνη”. Ήταν ένα από τα δύο μαγαζιά που έσπασαν άγνωστοι πριν λίγο καιρό..........

ΥΓ ο Μπακαρ στο τέλος μας κέρασε μερικές αραβικές “μπύρες” (χωρις καθόλου αλκοόλ ,με γεύση μήλου) Ηταν δροσερές και νόστιμες....

Ελενα Μπάστα

To Tζαμί τou Nέου Κόσμου.

Σε ένα υπόγειο γκαράζ μιας πολυκατοικίας κάπου στο Νέο Κόσμο βρίσκεται το μεγαλύτερο Τζαμί της Αθήνας. Εδώ και περίπου δέκα χρόνια αυτός ο χώρος χρησιμοποιείται απο τους μουσουλμάνους της γειτονιάς -και οχι μόνο- για να προσεύχονται και γενικότερα για τις θρησκευτικές τελετές τους Η πολυκατοικία ανήκει σε έναν πλούσιο Παλαιστίνιο που έφτιαξε και το τζαμί. Δεν του επιτράπηκε να κάνει όλη την πολυκατοικία τζαμί γι’αυτό έκανε το τζαμί στο γκαράζ. Οι μουσουλμάνοι προσεύχονται εκεί 5 φορές την ημέρα, αλλά γεμίζει κάθε Παρασκευή -την ιερή τους μέρα- στη μία η ώρα.

Το τζαμί είναι διακοσμημένο με επιγραφές για τον Αλλάχ και υπάρχει μια κορνίζα με τη φωτογραφία της Παλαιστίνης. Οι πιστοί προσεύχονται μπροστά από μια επιγραφή που αναφέρει τα λόγια του Ζαχαρία, πατέρα της Μαρίας, όταν την είδε να τρώει και την ρώτησε “πού βρήκες το φαγητό;” Και εκείνη του απάντησε “Μου το έδωσε ο Θεός”. Αυτή η συζήτηση περιγράφει την πρόνοια του Θεού...

Στο βάθος του τζαμιού υπάρχουν θρανία γιατί εκεί γίνονται μαθήματα αραβικής γλώσσας, θρησκευτικών και ιστορίας για μικρά παιδιά, που τα διδάσκουν η κυρία Φατμά και άλλες δύο δασκάλες. Στο τζαμί υπάρχουν επίσης και μουσουλμανικά βιβλία,το κοράνι και αλλα βιβλία με προσευχές.

Ελενα Μπάστα

Εφη Καμηλαρη(Εφονι)

21 Mαρτίου Ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων

ο Χάρης, ο Γιώργος,ο Τάσος,ο Χρήστος,ο Δημήτρης, ο Βernard,o Jay-R,o P-J,o Hernan και ο Bal παιζουν μπάσκετ.

ο Χάρης, ο Γιώργος,ο Τάσος,ο Χρήστος,ο Δημήτρης,ο Βασιλης ο Μπακάρ,ο Ομάρ, ο Αίσα,ο Αχμετ,ο Μούσα και ο Ρειχάν παιζουν βόλλευ
Η Αλεξάνδρα,η Έλενα,η Κωνσταντίνα,ο Σουλε'ι'μαν,η Έστερ και ο Jam.

Oλο το Hollywood στην παλιά ford

H πορτοκαλί "κυρία" βρίσκεται σε ενα δρόμο στο Δουργούτι και προφανώς εχει ερθει απο τη αμερική. Ο ιδιοκτήτης της λατρης των σταρ του χόλλυγουντ εχει γεμίσει με τα προσωπα τους το πίσω παμπριζ αλλά και τα πλαινά τζάμια.Ετσι και αλλιώς η παλιά φορντ είναι πανέμορφη...

φωτό:Ελενα Μπάστα

Ο Θεμιστοκλής και η ναυμαχία της Σαλαμίνας

Ο Θεμιστοκλής , ο ποιο γνωστός από τους «μαθητές» στο Κυνόσαργες, αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας. Μπορεί ο καθένας να πει, ότι ήταν ένας από τούς κύριους παράγοντες που η Αθήνα έγινε μια τόσο μεγάλη ναυτική δύναμη. Ο Θεμιστοκλής μπόρεσε και είδε το λαμπρό μέλλον που είχε η Αθήνα στην θάλασσα λόγω της θέσης της. Παρά όλες τις δυσκολίες
και τις αντιλήψεις που υπήρχαν σχετικά με το ότι ο στόλος ήταν επίκουρος του στρατού ο Θεμιστοκλής κατάφερε να πείσει τους συμπολίτες του να υποστηρίξουν στο σχέδιο του. Άρχισε το έργο του όταν ήταν άρχοντας συνεπώς και άντρας κάποιας σημασίας, δύο ή τρία χρόνια πριν από την περίφημη μάχη του Μαραθώνα με την ψήφιση απο την Εκκλησία του Δήμου ενός μέτρου πού προέβλεπε την οχύρωση της
Ο Θεμιστοκλής κατάφερε και έμεινε στην ιστορία όχι μόνο ως ένας σπουδαίος πολιτικός αλλά και ως ένας σπουδαίος ναύαρχος. Το 480 π.Χ η Περσική αυτοκρατορία έκανε πάλι εκστρατεία ενάντια στην Ελλάδα. Παρά όλη την γενναία αντίσταση που έφεραν οι 300 Σπαρτιάτες μαζί με τους ελάχιστους συμπατριώτες τους στις Θερμοπύλες ο βασιλιάς της Περσίας Ξέρξης κατάφερε και πέρασε και κινούνταν ενάντια στις υπόλοιπες πόλεις τής Ελλάδας.
Οι Έλληνες παρόλο που φαινόταν πως θα χάνανε αυτόν τον πόλεμο δεν τα παράτησαν, έχοντας μαζέψει τον στρατό τους στον Ισθμό της Κορίνθου προσπαθούσαν να αποφασίσουν που θα αντιμετωπίσουν το στόλο των Περσών.Στο συνέδριο των στρατηγών ο Θεμιστοκλής απέδειξε για άλλη μια φόρα την αξία του όχι μόνο σαν πολιτικός αλλά και ως στρατηγός Θεμιστοκλής υποστήριζε πώς θα ήταν καλύτερα να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στην Σαλαμίνα σε ενα στενό θαλάσσιο πέρασμα που θα εξυπηρετούσε τον στόλο των Ελλήνων ο οποίος ηταν μικρότερος και ευέλικτος. Παρόλο που το σχέδιο του φαινόταν, και ήταν, πιο καλό υπήρχαν αντιπαραθέσεις. Ο Ευρυβιάδης ένας από τους σημαντικότερους στρατηγούς των Ελλήνων δεν υποστήριζε το σχέδιο του Θεμιστοκλή και μέσα στην αντιπαράθεση σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες ο Ευρυβιάδης πήγε να χτυπήσει τον Θεμιστοκλή και τότε ο Θεμιστοκλής είπε το περίφημο <<παταξον μεν, ακουσον δε>>. Το σχέδιο τελικά του Θεμιστοκλή εφαρμόστηκε και το αποτελέσματα ήταν η νίκη των Ελλήνων καθώς τα λίγα και ευκίνητα πλοία των Ελλήνων μπορούσαν να κινηθούν άνετα στο στενό πέρασμα ενώ αντίθετα τα πολλά και δυσκίνητα πλοία των Περσών συγκρούονταν το ένα με το άλλο και βυθίζονταν. Τα 366 πλοία των Ελλήνων κατάφεραν και κέρδισαν τον στόλο των Περσών που ξεπερνούσε τα 600 χάνοντας μόνο 40 στην μάχη σε αντίθεση με τους Πέρσες που χάσανε
πάνω από 200.
Σύντομη περιγραφη της ναυμαχίας

Την ναυμαχια αυτή ακολούθησε η μάχη των Πλαταιών όπου οι Πέρσες δέχτηκαν και την τελική ήττα και ετσι ανατράπηκε η Περσική εισβολή που θα υποδούλωνε ολη την Ελλάδα ........

Παναγιώτης Δρόσος

Πηγές: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,J.B.Bury Eκδόσεις Καρδαμίτσα
"Περιπλάνηση στο Χωρο-χρόνο" εκπαιδευτικό DVD YΠΕΠΘ
O AΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ βιβλίο της Α Λυκείου

"Ελευθεροτυπια"

35 χρόνια ζωής κλείνει φέτος η "Eλευθεροτυπία".
Ξεκίνησε να εκδίδεται στις 21 Iουλίου του 1975 και υπήρξε η πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε μετά τη μεταπολίτευση καθώς οι υπόλοιπες της εποχής είτε απλά επανεκδόθηκαν μετά τη διακοπή της κυκλοφορίας τους την περίοδο της χούντας είτε δεν είχαν διακόψει την κυκλοφορία τους.

To πρώτο φύλλο της "Ε"

Στην αρχή εμφανίσθηκε ως «η εφημερίδα των 80 συντακτών», με αρχικούς ιδιοκτήτες τον Χρήστο Τεγόπουλο και τον Χρήστο Σιαμαντά, αλλά μετά από τρία χρόνια , ο έλεγχος της εφημερίδας περιήλθε αποκλειστικά στον πρώτο μέσω της «Χ.Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.» και παρέμεινε ως τον θάνατό του το 2006
Τον Νοέμβριο του 1975 κυκλοφόρησε και η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, η πρώτη κυριακάτικη έκδοση απογευματινής εφημερίδας, ενώ από τον Ιανουάριο του 1983 η εφημερίδα άλλαξε το σχήμα της σε tabloid, προσαρμοσμένη στις ανάγκες των
καιρών.
Παρόλο που η Ελευθεροτυπία τοποθετείται ιδεολογικά στην αριστερά, έχει καταφέρει στη μακροχρόνια πορεία της να προβάλει και να καθιερώσει το προφίλ της "αδέσμευτης" εφημερίδας.
Η Ελευθεροτυπία από την αρχή της κυκλοφορίας της μέχρι σήμερα έχει καταφέρει να είναι πάντα στις πρώτες θέσεις της κυκλοφορίας. (Η καλύτερη κυκλοφοριακή περίοδος της εφημερίδας υπήρξε τον Νοέμβριο του 1977, όταν ο μέσος όρος πωλήσεων το μήνα εκείνο έφτασε τα 160.448 φύλλα.)

Να σημειωθεί ότι τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της εφημερίδας τα γραφεία της ηταν στο κέντρο αλλα το 1993 μεταφερθηκε στις εγκαταστάσεις του Νέου Κόσμου ( οπου ήταν και τα τυπογραφεία, τα οποία ομως απο το 2000 βρίσκονται στο Κορωπι)


Έλενα Μπάστα
Αναστασία Τσαμπαλάτη- Βακαλοπούλου

το βιβλιοδετίο..

Επι 20 ολοκληρα χρόνια σέ ένα υπόγειο στην γωνία Ιππάρχου και Πυθέου ο κυριος Δημήτρης μαζι με τους συνεργατες του λειτουργούν αυτό το βιβλιοδετίο.


Παλιά η δουλειά ήταν πάνω στα νομικά ενώ τα τελευταία χρόνια <<δένουμε, κυρίως, βιβλία για κομπιουτερ.....>> μας είπε ο συμπαθέστατος κυριος Δημήτρης...

Σπυριδούλα Κουτρουμάνου

Ο Ναός της Αναλήψεως

Παλαιότερα ήταν ένα οικόπεδο και στις 09/07/73 κτίστηκε ένας προκατασκευασμένος ναός μέσα σε μια νύχτα. Στην παράγκα αυτή τελούταν η Θεία Λειτουργία παράνομα ώσπου 1976 με εντολή του τότε πατριάρχη κτίστηκε ένα παρεκκλήσι. Το 1979 αποφασίστηκε να κτιστεί νέος Ναός και το Φεβρουάριο του ίδιου έτους μπήκαν τα θεμέλια. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν το 1998 και ο ναός αφιερώθηκε στον Άγιο Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη, την ανάληψη του Κυρίου και τον Αγιομάρτυρα Μιχαήλ. Εικάζεται ότι στο μέρος που είναι κτισμένος ο Ναός ήταν οι κήποι του Αγιομάρτυρα Μιχαήλ. Μπακνανά το 18ο αι. Την εποχή της τουρκοκρατίας του είπαν να αλλαξοπιστήσει όμως δεν δέχτηκε και έτσι τον κατηγόρησαν πως έκρυβε κάτω από τα κηπευτικά του πυρομαχικά. Τον συνέλαβαν και τον αποκεφάλισαν το 1771 στις στήλες του Ολυμπίου Διός. Προς τιμήν αυτού του Αγίου ονομάστηκε και ένας δρόμος του Νέου Κόσμου Μπακνανά.

Έλενα Μπάστα, Έφη Καμηλάρη, Κωνσταντίνα Γρίβα, Αλεξάνδρα Μάλλιου

(Ευχαριστουμε τον Πάτερ Κωνσταντίνο για τις πληροφορίες που μας εδοσε)

Δουλεύοντας την ψάθα.....

Το πρώτο εργαστήριο βιεννέζικης ψάθας της οικογένειας Βενιζέλου ιδρύθηκε το 1850 στην οδό Πεντέλης και Μητροπόλεως από την κυρία Ελένη Βενιζέλου. Η κυρία Ελένη γνώρισε την τέχνη σε ένα ταξίδι που έκανε στην Αυστρία και αποφάσισε να φέρει σχέδια και υλικά στην Ελλάδα για να πειραματιστεί. Ο ξυλουργός άντρας της την βοήθησε να έρθει σε επαφή με καταστήματα που πουλούσαν και έφτιαχναν έπιπλα.

Μετά τον θάνατο της κυρίας Ελένης, την παράδοση ανέλαβε να συνεχίσει ο γιός της κυρίας Ελένης, Σπυρίδωνας. Ο κύριος Σπυρίδωνας όταν σταμάτησε λόγω της γερμανικής κατοχής η εισαγωγή του φυτού από του οποίου τον φλοιό έφτιαχνε την ψάθα, για να μην χαθεί η τέχνη, χρησιμοποίησε τα χοντρά κορδόνια σε ψαρόκολλα για να έχουν σκληρύνει το πρωί .

Μετά τον Σπυρίδωνα ανέλαβε η κόρη του και ο άντρας της Απόστολος οι οποίοι μέχρι και σήμερα συνεχίζουν να ασχολούνται με την επισκευή, την κατασκευή και την συντήρηση παλιών επίπλων.

Εδώ και μερικά χρόνια στην παράδοση συμμετέχει και η κόρη τους, κυρία Ζωή. Η κυρία Ζωή δεν ασχολείται με αυτό που σπούδασε(γαλλική φιλολογία)’επέλεξε να γίνει ψαθοπλέκτρια γιατί όπως πιστεύει η τέχνη αυτή είναι οικογενειακή «υπόθεση» και αν δεν είχε αποφασίσει να κάτσει στην καρέκλα της «μαθήτριας» όταν είχε έρθει η ώρα το εργαστήρι της οικογένειας Βενιζέλου δεν θα υπήρχε πια. Πιστεύει ότι πηγαίνει κόντρα στο κύμα του «γρήγορου» , του εύκολου, του τυποποιημένου και του βιομηχανοποιημένου και προσπαθεί σεβόμενη την βαριά κληρονομιά των προπαππούδων της , να συνεχίζει την παράδοση με την πατροπαράδοτη τεχνική που κληρονόμησε από εκείνους.

Προσπαθώντας να μου εξηγήσει το αντικείμενο της εργασίας της παρομοίασε τις καρέκλες που υπάρχουν στο εργαστήριο και περιμένουν για την επισκευή τους, με τις κυρίες που καλλωπιστούν. Η κυρία Ζωή θεωρεί ότι κάθε κομμάτι που τελειώνει είναι μοναδικό για αυτήν και η ικανοποίηση που νιώθει αξίζει πολύ περισσότερο από τα χρήματα που παίρνει.

Το εργαστήριο άλλαξε πολλούς τόπους όμως βρήκε την θέση του σε ένα ημιυπόγειο στην οδό Πυθέου και Ζεύξιδος 22.Η εργασία γίνεται σε αυτό στο εργαστήριο χωρίς συγκεκριμένο ωράριο, καθώς η κυρία Ζωή και οι γονείς της θεωρούν τους εαυτούς τους μποέμ δηλαδή δουλεύουν μόνο όταν έχουν καλή διάθεση και καθαρό μυαλό. Το εργαστήρι τους δεν έχει καμία αξιοπρόσεχτη βιτρίνα, ούτε καμιά φανταχτερή πινακίδα, γιατί όπως λέει η κυρία Ζωή «διαφήμιση δεν χρειάστηκαν ποτέ, οι πελάτες έμειναν σταθεροί, γενιές που μεγάλωσαν με την δική τους ψάθα και πάνω απ’όλα είναι φίλοι»

Πηγές: Περιοδικά: Eγώ, Αθηνόραμα, SuperDeco, Σπίτι και ποιότητα ζωής, Αρχιτεκτονικής & διακόσμησης,

Εφημερίδες: η Ελευθεροτυπία,Τα νέα της Αργολίδας,Ο Δημότης της Ανατολικής Αττικής, Η βραδυνή της Κυριακής, Αδέσμευτος, Ακρόπολις, Τύπος της Κυριακής, Αργολίδα, Αναγνώστης Πελοποννήσου.

Χαρά Δρακάκη