Η "εξομολόγηση" ενός graffita: σε αυτήν την τέχνη δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης....

..Ξεκίνησα από την ηλικία των 13ετών. Εδώ και 3 χρόνια κάνω graffiti και συνεχίζω μέχρι σήμερα.Την πρώτη φορά φοβόμουν μήπως και δεν μου έβγαινε αυτό που είχα σχεδιάσει στο χαρτί στο τοίχο σωστά,αλλά τελικά μου βγήκε...Αρχικά κάποιοι φίλοι μου έκαναν graffiti και έτσι πήρα και εγώ την απόφαση να κάνω σαν δοκιμή, αλλά μ’ άρεσε αυτό και το συνέχισα.

Συνήθως οι περισσότεροι το γράφουν πρώτα στο χαρτί ώστε να διορθώσουν κάποια λάθη που τυχόν έχουν κάνει και μετά να βγει όσο πιο ωραίο στο τοίχο.

Κ.: Νίκο ποια τα συναισθήματα σου όταν τα φτιάχνεις;

Ν.: Στην αρχή νιώθω χαρούμενος που θα το κάνω αυτό γιατί μ’ αρέσει αλλά από την άλλη νιώθω και λίγο φόβο γιατί αυτό είναι απαγορευμένο στις περισσότερες χώρες και έτσι έχω τον φόβο μήπως και πάει κάτι στραβά.

...Υπογράφω με ένα ψευδώνυμο, γιατί άμα υπογράψεις με το όνομα σου είναι λίγο επικίνδυνο γιατί θα ξέρουν ότι το έχεις κάνει εσύ και έτσι μπορεί να σου έχει αυτό κάποιο αρνητικό αντίτιμο.Ενώ με κάποιο ψευδώνυμο οι γύρω σου αναγνωρίζουν ότι είσαι εσύ, αλλά δεν είναι σίγουροι όλοι.

Κ.: Δηλαδή τα graffiti που κάνεις έχουν κάποια σχέση με τα συναισθήματα που έχεις εκείνη τη στιγμή;

Ν.: Κάποιες φορές ναι και κάποιες όχι γιατί κάποιες φορές που χρησιμοποιώ και είμαι στεναχωρημένος για παράδειγμα χρησιμοποιώ πιο σκούρα και πιο σκοτεινά για δείξω αυτό που αισθάνομαι και άλλες φορές πιο φωτεινά για να δείξω ότι είμαι χαρούμενος.

Κ.: Πιστεύεις ότι κάθε φορά που διορθώνεις κάποιο ελάττωμα σου φέρνεις τον εαυτό σου σε ένα επίπεδο τελειότητας, αυτό σε κάνει καλύτερο από τους άλλους ή σε αυτήν την τέχνη δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης;

Ν.: Πιστεύω ότι σε αυτή την τέχνη δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Γιατί φυσικά κάποιοι είναι καλύτεροι από κάποιους άλλους, επειδή έχουν περισσότερα χρόνια εμπειρίας πάνω σ’ αυτό, αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης γιατί κάποιος κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι που του αρέσει. Δεν μπορεί κάποιος να κρίνει τον άλλον γιατί αρέσει στον ίδιο. Πιστεύω ότι όλα τα graffiti που έχω κάνει έχουν την δικιά τους ομορφιά...

Κ.: Πιστεύεις ότι τα graffiti θα’ πρεπε να την έχουν ως τέχνη γιατί στις περισσότερες χώρες είναι απαγορευμένο.

Ν.: Σε πολλές χώρες αυτό είναι απαγορευμένο όπως και στην Ελλάδα. Κάποιοι άνθρωποι αυτό το κάνουν ως τέχνη αλλά κάποιοι άλλοι το κάνουν για να δείξουν την προσωπικότητα τους. Έτσι καταστρέφουν το περιβάλλον τους.Εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να το θεωρούν ως τέχνη αυτό.

Κ.: Σ’ αρέσει απλά να ζωγραφίζεις ή στέλνεις κάποια μηνύματα μέ αυτα;

Ν.: Μ’ αρέσει και να ζωγραφίζω, απλώς πιστεύω ότι μέσα από αυτό που κάνω στέλνω κάποια μηνύματα σε κάποιους, δηλαδή να τους δείξω ότι είμαι στεναχωρημένος ή χαρούμενος και έτσι με καταλαβαίνουν αυτοί.

Κ.: Εχεις αφιερώσει κάποιο graffiti σε κάποιον;

Ν.: Ναι στην κοπέλα μου...

Φωτό-κείμενο : Kλέιντα Μιλέτι, Αντέλα Κουτρόλι, Ελενα Μπάστα