 |
| O κ.Μενούνος στην πρόσφατη επισκεψή του στο σχολείο |
Ο φιλόλογος
Ιωάννης Μενούνος, Διδάκτωρ Φιλολογίας, διετέλεσε μαθητής επί 6ετίαν τού τότε
6τάξιου 6ου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών επί της οδού Φαλήρου με Γυμνασιάρχη τον
Κωνσταντίνο Στεργιόπουλο κατά τα έτη 1948 – 1954.
Του άρεσε
του Μενούνου να γράφει στίχους, ευκαιρία ήταν όταν πήγαιναν εκδρομές. Όθεν σε
κάποια εκδρομή έγραψε μεταξύ άλλων για τον κοντούλη φιλόλογό τους ονόματι
Παπαϊωάννου:
Πάνω στην έδρα κά8εται όρθιος
κουμπώνει το σακάκι
κι οι μαθητές τον βλέπουμε
σαν ένα ανθρωπάκι!
Έπαινος που
αποκτούσε ιδιαίτερη αξία επειδή τον άκουγε και ο παρών Γυμνασιάρχης
Από τους άλλους
καθηγητές θυμάμαι τον φυσικό
Παπαχριστόπουλο, που μας απειλούσε ενίοτε ότι θα μας
εκσφενδονίσει εις την στέγην του απέναντι γκαράζ, στέγη από
λαμαρίνες και τον ιστορικό Παλούκο
Αρκά, που αναμείγνυε τις προσωπικές του
αναμνήσεις με την σχολική Ιστορία.
Θυμάμαι ακόμα τον Λάκωνα Κασιμάκο που τον είχαν βαφτίσει με το όνομα Νίκων (ο πολιούχος της Σπάρτης ,
γνωστός ως Νίκων
ο ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ) και που , ενώ στην τάξη του γινόταν συνήθως θόρυβος
μεγάλος, αυτός έλεγε, για να μας ηρεμήσει: Ψίθυρος, ψίθυρος!
Δεν πρέπει
να λησμονήσω την αυστηρότητα του
Ηπειρώτη Γυμνασιάρχη μας που μια μέρα, ενώ έμπαινα στην τάξη δεν ξέρω γιατί,
έβγαλα μια μεγάλη φωνή, αυτός την άκουσε μέρα, έξω όπου βρισκόταν, μπήκε μέσα,
έγινε αμέσως ηρεμία, και ρώτησε: Ποιος φώναξε;
Ομολόγησα το
…έγκλημα μου και με τιμώρησε αυθωρεί: Δύο μέρες αποβολή και να έρθεις με τον
κηδεμόνα σου! (Κι ας ήμουν ένας από τους καλύτερους μαθητές μαζί με τον Γιάννη
τον Μπέλλο και τον Λευτέρη Κονοπισόπουλο).
Χειρότερο
από τις δύο μέρες ήταν ο κηδεμόνας. Πήγα κάτι να πω ψελλίζοντας: Μα κύριε
Γυμνασιάρχα.. Οπότε με διέκοψε με μια λέξη ειπωμένη με ηπειρώτικη προφορά:
Ουρίστε, ουρίστε! Έξω!
Ενώ επρόκειτο να δώσω Εισαγωγικές στο Πανεπιστήμιο (Αθηνών),
ο Στεργιόπουλος με ρώτησε μια μέρα στο
γραφείο του πού θα δώσω εξετάσεις και μου υπέδειξε τη Νομική Σχολή. Του
απάντησα ότι κατευθυνόμουν προς την Φιλοσοφική.
-Αν έδινα εγώ στη Νομική,
πρόσθεσε, τώρα θα ήμουν εισαγγελέας.Εμένα όμως δεν με ενδιέφερε
αυτό.Όταν έδωσα εξετάσεις και μπήκα πήγα να του το αναγγείλω.
-Κύριε Γυμνασιάρχα,
είπα, πέτυχα.
-Στη Νομική με ρώτησε;
-Όχι στη Φιλολογία.
Δεν μου είπε τίποτα.
Και μου κάνει εντύπωση πώς αυτός
, όντας παιδαγωγός, παρέβλεπε την κλίση του μαθητή
Χρόνια αργότερα όταν είχα πάρει
το πτυχίο μου και είχα υπηρετήσει επί 2 (δύο) χρόνια στον Στρατό, έψαχνα μα βρώ
σχολεία να διδάξω ενώ περίμενα τον διορισμό μου στο δημόσιο. Έμαθα ότι ζητούσαν
μισό φιλόλογο στο ιδιωτικό
Γυμνάσιο Αγίου Σίλα Καβάλας και
άλλο μισό στο ιδιωτικό Κρηνίδων
Καβάλας. Έσπευσα, παρά την μεγάλη, τότε, απόσταση.Έτσι συναντήθηκα τυχαία
μια μέρα στην
Καβάλα με τον
Παπαϊωανου.
-Εγώ είμαι
Γυμνασιάρχης Κομοτηνής, μου είπε, και ο κ.
Στεργιόπουλος Νομάρχης Ξάνθης.
Προφανώς ο
τέως , πλέον, Γυμνασιάρχης μου είχε εγκαταλείψει την Εκπαίδευση. Και αφού δεν
μπορούσε βέβαια να γίνει εισαγγελέας ,
έγινε Νομάρχης . Δικαίωμα του.
Αλλά κι εγώ
που θεωρούσα κάποτε λίγα τα 35
χρόνια, έφυγα νωρίς, στα 25 (Όπως λέμε: Καλά, εσύ
σκοτώθηκες νωρίς). Το γιατί είναι μια άλλη Ιστορία.
Πρέπει να
προσθέσω την περίπτωση του θεολόγου Σκαλούμπακα. Αυτός είχε
πάντοτε στο χέρι μια μικρών
διαστάσεων τσάντα του
πάνω στην έδρα και πήγε
στο γραφείο του …Γλόμπου (έτσι
λέγαμε τον Γυμνασιάρχη επειδή το
στρογγυλό σαν υδρόγειο σφαίρα κεφάλι του ήταν γυμνό από τρίχες), λοιπόν ανοίξαμε την τσάντα του Σκαλούμπακα
και τι είδαμε στο εσωτερικό της; Τούβλα!
30-12-2014
Ιωάννης Μενούνος
Για την αντιγραφή Σπύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου