Αγαπητοί φίλοι αναζητούσα κάτι άλλο και τελικά σας βρήκα και χάρηκα ιδιαίτερα, γιατί μου θυμίσατε πολλά. Κατ' αρχήν μου θυμίσατε τη γειτονιά μας, το Νέο Κόσμο, που έζησα μικρό παιδί μέχρι το 1993 οπότε και έφυγα, μετακόμισα στη Ναύπακτο-Αγρίνιο λόγω δουλειάς (δικηγόρος). Μετά μου θυμίσατε το σχολείο μου. Το 6ο Γυμνάσιο, στο οποίο βρέθηκα μαθητής στην α' γυμνασίου το 1979 και έπειτα συνέχισα στο 6ο Λύκειο. Μου θυμίσατε τις δικές μας γιορτές. Μου θυμίσατε πολλά. Αλλά πρώτα απ' όλα μου θυμίσατε αγαπημένα πρόσωπα, τους καθηγητές μας. Και βεβαίως μου θυμίσατε τον πατέρα μου, τον γυμναστή Ζήσιμο Κωνσταντόπουλο, που εργάστηκε στο σχολείο αυτό συνεχώς από το 1970 μέχρι το 1985 που πήρε σύνταξη και που προσπάθησε να κάνει ό,τι μπορούσε ώστε να είναι μια όαση αθλητισμού όλα αυτά τα χρόνια (και η αλήθεια είναι ότι αν και ένα απλό δημόσιο σχολείο είχε παρουσία παντού στον αθλητισμό και μάλιστα με περγαμηνές). Θα μπορούσα να σας πω πολλά. Βλέπετε λόγω και της παράδοσης έχω αρκετά πράγματα στο αρχείο μου. Δεν σας κρύβω ότι αναπολώ πολλά και περισσότερο την ανεμελιά (ή έστω όση είχαμε τότε). Βέβαια θέλω να θυμάμαι την μορφή του σχολείου όπως ήταν παλαιότερα με το υπόστεγο και το μεγαλύτερο προαύλιο. Όμως καταλαβαίνω ότι οι στεγαστικές ανάγκες των μαθητών έφεραν τις αλλαγές.
Και πάλι συγχαρητήρια για την προσπάθειά σας. Μερικά πράγματα που αναφέρετε στο blog σας, τα ήξερα, γιατί τα είχα ακούσει κλπ. Όμως έμαθα και κάποια άλλα.
Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια .Κάθε υλικο σχετικό με το σχολειο μας μας ενδιαφέρει (οπως η δραση του πατέρα σας ) και μπορεί να αποσταλεί στο mail μας.
Αγαπητοί φίλοι αναζητούσα κάτι άλλο και τελικά σας βρήκα και χάρηκα ιδιαίτερα, γιατί μου θυμίσατε πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχήν μου θυμίσατε τη γειτονιά μας, το Νέο Κόσμο, που έζησα μικρό παιδί μέχρι το 1993 οπότε και έφυγα, μετακόμισα στη Ναύπακτο-Αγρίνιο λόγω δουλειάς (δικηγόρος).
Μετά μου θυμίσατε το σχολείο μου. Το 6ο Γυμνάσιο, στο οποίο βρέθηκα μαθητής στην α' γυμνασίου το 1979 και έπειτα συνέχισα στο 6ο Λύκειο.
Μου θυμίσατε τις δικές μας γιορτές.
Μου θυμίσατε πολλά.
Αλλά πρώτα απ' όλα μου θυμίσατε αγαπημένα πρόσωπα, τους καθηγητές μας.
Και βεβαίως μου θυμίσατε τον πατέρα μου, τον γυμναστή Ζήσιμο Κωνσταντόπουλο, που εργάστηκε στο σχολείο αυτό συνεχώς από το 1970 μέχρι το 1985 που πήρε σύνταξη και που προσπάθησε να κάνει ό,τι μπορούσε ώστε να είναι μια όαση αθλητισμού όλα αυτά τα χρόνια (και η αλήθεια είναι ότι αν και ένα απλό δημόσιο σχολείο είχε παρουσία παντού στον αθλητισμό και μάλιστα με περγαμηνές).
Θα μπορούσα να σας πω πολλά. Βλέπετε λόγω και της παράδοσης έχω αρκετά πράγματα στο αρχείο μου.
Δεν σας κρύβω ότι αναπολώ πολλά και περισσότερο την ανεμελιά (ή έστω όση είχαμε τότε).
Βέβαια θέλω να θυμάμαι την μορφή του σχολείου όπως ήταν παλαιότερα με το υπόστεγο και το μεγαλύτερο προαύλιο. Όμως καταλαβαίνω ότι οι στεγαστικές ανάγκες των μαθητών έφεραν τις αλλαγές.
Και πάλι συγχαρητήρια για την προσπάθειά σας. Μερικά πράγματα που αναφέρετε στο blog σας, τα ήξερα, γιατί τα είχα ακούσει κλπ. Όμως έμαθα και κάποια άλλα.
Δύναμη, κουράγιο και ό,τι καλό !
Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια .Κάθε υλικο σχετικό με το σχολειο μας μας ενδιαφέρει (οπως η δραση του πατέρα σας ) και μπορεί να αποσταλεί στο mail μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή