Η γειτονιά του Άγιου Σώστη

Η γειτονιά του Άγιου Σώστη βρίσκεται στα όρια του Ν.Κόσμου και την Ν. Σμύρνης, στην αριστερή πλευρά της λεωφόρου Συγγρού. Το όνομα της το πήρε από τον ιστορικό ναό του Αγίου Σώστη. Ήταν 14 Φεβρουαρίου του 1898,όταν ο βασιλιάς Γεώργιος ο Α' και η κόρη του πριγκίπισσα Μαρία, επέστρεφαν από τη βόλτα τους στο Φάληρο με την άμαξα τους. 'Οταν έκαναν μια στάση στη θέση που είναι σήμερα ο ναός , δύο άνδρες επετέθησαν και πυροβόλησαν δύο φορές εναντίον τους.

Ηταν οι Γ। Καρδίτσης και Ι। Γεωργίου, που θεωρούσαν τον τότε βασιλιά υπεύθυνο για την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897। Ομως η απόπειρα απέτυχε και οι δράστες συνελήφθησαν...

Μια βδομάδα μετά τέθηκε στο σημείο που έγινε η απόπειρα δολοφονίας, ο θεμέλιος λίθος για την ανέργερση μιας εκκλησίας, ο ναός του Σωτήρος ,που εσωσε τον Βασιλέα....
Επειδή το κόστος για την ανέγερση του ναού ήταν ιδιαίτερα υψηλό,αλλά και γιά να φανεί ότι αποτελούσε πανεθνική υπόθεση αυτή η ανέγερση, έγινε έρανος που διοργανώθηκε από τους μητροπολίτες όλης της Ελλάδας. Μέχρι τον Ιούνιο του 1901 είχε συγκεντρωθεί το ποσό των 74.000 δραχμών .Με αυτά τα χρήματα, ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Σπ. Μερκούρης αγόρασε το λυόμενο ελληνικό περίπτερο- που είχε τό σχῆμα Βυζαντινοῦ ναοῦ- στην Παγκόσμια έκθεση των Παρισίων και το μετέτρεψε σε ναό.
Ο ναός εγκαινιάστηκε το Νοέμβριο του 1902 και ονομάστηκε Ναός του Σωτήρος ή Άγιος Σώστης, όπως είναι γνωστός στον κόσμο।

Στη γειτονιά αυτή υπήρξαν και άλλα τοπωνύμια, όπως το Σουλιώτικα Ταμπούρια για την περιοχή πίσω απ’τον Άγιο Σώστη και προς την σημερινή πλατεία Αναλάτου।
Επεκράτησε κατά τους χρόνους μετά την Επανάσταση από τα εκεί
ταμπούρια στα οποία είχαν οχυρωθεί και πολέμησαν οι Σουλιώτες
του στρατού του Καραϊσκάκη, στη μάχη του Αναλάτου।
Η μάχη έγινε για την ανακατάληψη της Ακρόπολης αλλά δεν είχε καλή κατάληξη για τους επαναστάτες καθώς ο Καραισκάκης σκοτώθηκε....(xθές ηταν η «επαίτειος» της μαχης που εγινε στις 24 Απριλίου 1827 ημέρα κυριακή!)



Πηγές:
"O Ναός του Σωτήρος" της Σταματίας Μαυρίκου Αθήνα 1991
"Τοπωνύμια της Αθήνας και περιχώρων" του Γιαννη Καιροφυλλα εκδ. Φιλιππότης.


Γρίβα Κωνσταντίνα
Καραισά Δήμητρα

Τα παλιά σινεμά: Η Γαρδένια

Τις «χρυσές» για τον κινηματογράφο στην Αθήνα ,δεκαετίες του ’50 ,του ’60 αλλά και του '70, και στην συνοικία μας, τον Νέο Κόσμο, τα σινεμά αφθονούσαν.
(ΑΛΙΝΤΑ,ΣΙΝΕ ΕΠΤΑ, ΕΥΡΩΠΗ,ΝΑΣΙΟΝΑΛ, ΘΑΛΕΙΑ,ΡΙΡΙΚΑ, ΟΡΦΕΥΣ, ΜΕΡΒΕΙΓ,ΟΑΣΙΣ,ΑΝΝΑ κ.α.)













........τότε.................................................... τώρα...
Ένα από αυτά ήταν και η ΓΑΡΔΕΝΙΑ επί της Βουλιαγμένης λίγο πιο πάνω από το Ναό του Αγίου Ιωάννη, που δημιούργησε ο κύριος Γεώργιος Μακρής. Σήμερα στο μέρος αυτό, που είναι γνωστό σαν στάση Γαρδένια, υπάρχει ένα σούπερ μάρκετ ο Μαρινόπουλος.

ο κ.Μακρής

Το 1949 χτίστηκε η είσοδος και στη συνέχεια δημιουργήθηκε στοά με 6 μαγαζιά(τσιγάρα-ψιλικά-ηλεκτρικά είδη (ΖΑΝΟΣ) -κουρείς- εργολαβικό γραφείο) Ήταν θερινό cinema μέχρι το 1960 ενώ μετά , που στεγάστηκε με σιδηρά κατασκευή, λειτούργησε μέχρι και το 1990 που έκλεισε. Μέχρι το 1975 λειτούργησε και ως χειμερινός και ως καλοκαιρινός. Στη χρυσή εποχή του κινηματογράφου Γαρδένια εργάζονταν ως χειριστές μηχανής την ημέρα 3 μηχανικοί (!), 3 ταξιθέτριες, στο bar 10 άτομα(!!!) , 1 ταμίας και 1 θυρωρός.

Όπως μας είπε ο γιος του κυρίου Γιώργου, ο κ. Δημήτρης Μακρής (σημερινός ιδιοκτήτης του σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος) <<Το cinema κυριάρχησε για πολλές δεκαετίες μέχρι την εμφάνιση της τηλεόρασης, καθώς ήταν η μοναδική διασκέδαση λόγω και του φτηνού εισιτηρίου του. Τότε παίζονταν παραστάσεις από τις 11 το πρωί τις Κυριακές είτε μεγάλες παραγωγές του Χόλυγουντ αλλά και ο ελληνικός κινηματογράφος.>>
<< Όλες οι ταινίες στο πανί της Γαρδένιας>> όπως είπε χαρακτηριστικά ο κύριος Δημήτρης που συμπλήρωσε ότι η Γαρδένια ήταν ο μεγαλύτερος κινηματογράφος επί της Βουλιαγμένης με 1200 καθίσματα.

( το 1952)
Η Γαρδένια εκτός από κινηματογράφος, λειτούργησε και ως θέατρο και καραγκιόζης αλλά και ως χώρος συναυλιών(έχουν περάσει πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες της εποχής π.χ. Πασχάλης, Διονύσιος Τσιτσάνης, Βοσκόπουλος, Καίτη Γκραίη.)
(το 1962)
Στα 55 χρόνια λειτουργίας του αντιμετώπισε 2 κρίσεις. Η πρώτη με την εμφάνιση της τηλεόρασης (1970) και η δεύτερη με την εμφάνιση του video.Το τέλος ήρθε το 1990 όταν ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να τον κλείσει, όταν η αγορά του cinema άλλαξε μορφή με τα γνωστά village (δηλαδή πολλές μικρές αίθουσες).

(το 1979)

Πηγές: http://cinemahellas.blogspot.com

Φωτο απο την οικογένεια Μακρή

Κωνσταντίνα Λιγνού

Το "μπλόκο" στο Δουργούτι

Ξημερώματα της ενάτης Αυγούστου 1944 οι Γερμανοί μαζί με -τους συνεργάτες τους ταγματασφαλίτες, κύκλωσαν τις περιοχές Δουργούτι, Κατσιπόδι, και Φάρος. Διέταξαν όλους τους άντρες 16-60 ετών να συγκεντρωθούν στη Λ.Συγγρού,λίγο πιο πάνω απο το Αγ.Σώστη όπως και έξω από την Αρμένικη Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου αλλά και τη πλατεία του Φάρου. Συγκεντρώθηκαν συνολικά 1200 άντρες και μετά ανέλαβαν ”δράση” οι δοσίλογοι . Όσους υποδείκνυαν τους βασάνιζαν οι Γερμανοί χωρίς ομως να καταφέρουν να αποσπάσουν από αυτούς πληροφορίες για τους υπόλοιπους αντιστασιακούς.. Ύστερα με διαταγή του ανθυπασπιστή Γ. Ζαχαρόπουλου τους τουφέκιζαν.
(για την δράση των δοσιλογων συγκλονιστικη είναι η μαρτυρία του Τάσου Παναγιωτόπουλου που ηταν ηγετικό στέλεχος της Ιερής Ταξιαρχίας, και συνελήφθη στο μπλόκο του Δουργουτίου. Στην μαρτυρία του ,που περιλαμβάνεται στο 14ο επεισόδιο της σειράς της ΕΡΤ «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ» ,ο αγωνιστής,
,κατηγοριοποιεί τους καταδότες σε «τσουβαλάδες» -όσοι ήταν κουκουλωμένοι με ένα σακί μέχρι τη μέση- και “μασκοφόρους”-όσοι φορούσαν μάσκα).

Επί τόπου συνολικά εκτελέστηκαν 120 άντρες, άλλοι στάλθηκαν στο Χαϊδάρι και 600 στη Γερμανία. Ακολούθησε λεηλασία και κάψιμο της περιοχής, ιδιαίτερα στα “Αρμένικα”.(Αργότερα οι ζημιές αποκαταστάθηκαν με τα 5 δισεκατομμύρια από τις δωρεές των πολιτών). Κάθε χρόνο γίνονται εκδηλώσεις μνήμης μπροστά από το μνημείο που έχει στηθεί στο Δουργούτι προς τιμήν όσων σκοτώθηκαν, με παρουσία απο αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, συγγενείς των θυμάτων αλλά και απλών πολιτών.

Πηγές: “ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΊΣΤΑΣΗΣ 1940-45” εκδόσεις “αυλός” 1979
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ Της ΕΡΤ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ της ΕΘΝΙΚΗς ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ

ΕΛΕΝΑ ΜΠΑΣΤΑ

Κυνικοί: "η αρετή είναι ο μόνος δρόμος για την ευτυχία"

Ο όρος Κυνικός προέρχεται από το Κυνόσαργες, ένα από τα τρία µεγάλα γυµνασια των Αθηνών, που βρισκόταν στα νοτιοανατολικά της πόλης, αµέσως έξω από το τείχος. Εκεί δίδασκε ο Αντισθένης ο ιδρυτής της σχολής των Κυνικών Φιλοσόφων .Μεταγενέστερη παράδοση θέλει τον όρο “Κυνικός” να προέρχεται από τον τρόπο ζωής των Κυνικών φιλοσόφων(Αρέσκει τούτοις κυνών µεταµφιένυσθαι βίον)

Ο Αντισθένης (455-360 π.Χ). γεννήθηκε στην Αθήνα και υπήρξε μαθητής του Γοργία, του Ιππία, του Πρόδικου και στην συνέχεια του Σωκράτη. Οι ηθικές του αντιλήψεις, κυρίως η άποψή του πως η αρετή διδάσκεται, επηρέασαν τους Στωικούς. Υποστήριξε πως η αρετή συνδέεται με τη γνώση και μπορεί να διδαχθεί, και πως, από τη στιγμή που θα κατακτηθεί, δεν είναι δυνατόν να χαθεί. Η άποψη αυτή αποδεικνύει την άμεση σχέση της σωκρατικής και της κυνικής φιλοσοφίας. Για τους Κυνικούς η ηθική και η αρετή είναι κυρίως πράξη και αποτέλεσμα άσκησης. Ο λιτός και αυτάρκης κυνικός τρόπος ζωής θεωρήθηκε πως οδηγεί στην ευδαιμονία με την άσκηση και όχι με την περίπλοκη φιλοσοφική επιχειρηματολογία. Πιο συγκεκριμένα, πίστευαν και διακήρυτταν πως ζώντας µια ενάρετη και φυσική ζωή ήταν ο µόνος τρόπος για να είναι κανείς ευτυχισµένος.Κύρια χαρακτηριστικά του κυνικού σοφού είναι η αυτάρκεια, η απλότητα, η λιτότητα, η ελευθερία από εξωτερικούς καταναγκασμούς.

Οι Κυνικοί πίστευαν πως η κοινωνία προσδίδει αξία σε πράγµατα που δεν φέρνουν ευτυχία, όπως στον πλούτο, την οµορφιά, την κοινωνική θέση, τη φήµη, τον καθωσπρεπισµό. Το ενάρετο άτοµο πρέπει να απορρίπτει αυτές τις συµβατικότητες. Οι Κυνικοί λοιπόν απέρριπταν τις παραδοσιακές αξίες της εποχής τους Κατηγορήθηκαν,µάλιστα, πως φέρονταν στους άλλους µε ένα περιφρονητικό αίσθηµα ανωτερότητας.

Ο Διογένης ο Κυνικός ήταν ένας απο τους πιο γνωστους φιλόσοφους της αρχαίας ελλάδας. Σύμφωνα με την παράδοση, είχε μόνιμη κατοικία του ένα πυθάρι και γυρνούσε στους δρόμους , όλη μέρα, με ένα φανάρι.

"Είμαι ο Διογένης Ο Κύων. Πλησιάζω τους καλούς , γαβγίζω τους απληστους και δαγκώνω τους παλιανθρώπους"

ΠΗΓΕΣ

Ανθολόγιο Φιλοσοφικών Κειμένων Γ΄γυμνασίου

Μαρία Σεφέρου <ανθρώπον>> http://www.seferou.net/)

“Αρχαία Ελληνική Ιστορία” Bots Ford & Robinson Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης ,1995

Θεοδόση Πελεγρίνη, Λεξικό της Φιλοσοφίας, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Σχετικά: “Οι κυνικοί ξανάρχονται” Nίκος Καλογερόπουλος,Εκδόσεις Γραφές,2003

Kεσισιάν Ναταλία