ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Η μαύρη επέτειος...

21 Απριλίου 1967. Η μέρα που επικράτησε η χούντα στη χώρα. Ακολούθησαν 7 "μαύρα" χρόνια που βέβαια δεν αφησαν ανεπηρέαστα και τα σχολεία. Για το κλίμα τότε στα σχολεία ("πατρίς,θρησκεία , οικογένεια") μας μίλησε η κυρία Μαριάννα Ψύλλα, σήμερα καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού και απόφοιτη (1976)του ΙΒ' Θηλέων


Πολύ ενδιαφέρουσες αναμνήσεις από την "υποδοχή" της χούντας από τους τότε μαθητές του σχολείου μας στα blog των "συμμαθητών" (βλέπε διπλανή στήλη)

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

Μια μαθήτρια του ΙΒ' Θηλέων...

Η κυρία Μαριάννα Ψύλλα, σήμερα καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού, είναι απόφοιτη (1976)του ΙΒ' Θηλέων (που συστεγαζόταν με το ΣΤ' Γυμνάσιο Αρρένων, από το 1962 μέχρι το 1979, οπότε και καταργήθηκε και το διαδέχθηκε το μικτό 36ο Αθηνών). Τρίτη από τα αριστερά στέκεται η κ. Ψύλλα και δίπλα της, η αδελφή της, μαζί με δύο φίλες τους. Στο φόντο της φωτογραφίας μπορούμε να διακρίνουμε τα αποδυτήρια και τις μπασκέτες που υπήρχαν τότε στο προαύλιο του σχολείου. Η κ. Ψύλλα μάς μίλησε για τις αναμνήσεις της, τόσο ευχάριστες όσο και δυσάρεστες, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της δικτατορίας, δίνοντας μας και μια εικόνα του χώρου του σχολείου τότε:
Στο "συνεργείο" της συνέντευξης : Ελένη Γκανάση Θεοδώρα Ζήρου Θεανώ Μηνά Γιώργος Νέλλος Βιτάλι Πλοτονώφ

Από την εκδρομή της Β στον Βόλο και Πήλιο

Αδελα'ί'δα Κουτρόλη

60 χρόνια πριν : Η αρχή μιας ελπιδοφόρας προσπάθειας {Σύντομο χρονικό για το Σύλλογο Φίλων του ΣΤ’ Γυμνασίου Αρρένων}

Περίπου 60 χρόνια νωρίτερα από τη δική μας εποχή, σε μια γειτονιά που όλοι γνωρίζουμε, καθώς σε αυτή μεγαλώνουμε και ζούμε, είχαν συμβεί αξιέπαινες, αξιοσημείωτες, αλλά ταυτόχρονα άγνωστες στους νεότερους ενέργειες.

Το γενικό πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται η Ελλάδα και κατά συνέπεια η γειτονιά μας στη δεκαετία του ’50, συνοψίζεται στα εξής: αποδιοργανωμένη οικονομία με φαινόμενα όπως η υποτίμηση της δραχμής το 1953, πολιτικός αναβρασμός με συνεχείς αλλαγές πρωθυπουργών, κοινωνική παρακμή, καθώς μετά τον πόλεμο υπήρχε αυξημένο ποσοστό αναλφάβητων. Ωστόσο, μέσα με αυτή τη μεταβατική περίοδο υπήρχαν άνθρωποι που ενδιαφέρονταν για την ακμή και την πρόοδο της νέας γενιάς. Και για του λόγου το αληθές, τέτοιοι ευεργέτες υπήρχαν και στη γειτονιά μας.

Το 1952 (28/1) συστάθηκε επίσημα ο Σύλλογος Φίλων του ΣΤ’ Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών, που λειτουργούσε ανεπίσημα πριν ακόμα από το 1950. Σκοπός του Συλλόγου ήταν «να δημιουργήσει τις κατάλληλες υποδομές ώστε οι άρρενες να διδάσκονται κάτω από σωστές προδιαγραφές». Στη μέχρι τότε πορεία του, το ΣΤ’ Γυμνάσιο στεγαζόταν σε ακατάλληλα ιδιωτικά κτήρια, με πολλές ελλείψεις (στις 22/01/1949 το σχολείο σε επιστολή του προς το Υπουργείο Παιδείας έκανε λόγο για τους 1000 μαθητές του σχολείου που έκαναν μάθημα σε δυο παλιά χτίρια, το ένα 55 ετών και το άλλο 35 ετών, που δε πληρούσαν κανένα όρο σχολικού κτηρίου και δεν είχαν ούτε αυλή.)

Σκοπός του ήταν να συντελέσει στην όσο πιο δυνατόν ταχύτερη ανέγερση διδακτηρίου του γυμνασίου, στο χώρο που τους είχε παραχωρηθεί από τον Δήμο Αθηναίων, δηλαδή στη παλιά Πυριτιδαποθήκη στο λόφο Κυνοσάργους. Ο σκοπός του συλλόγου «επιδιώκεται δι΄ εράνων, εορτών, εκθέσεων, λαχειοφόρων αγορών, θεατρικών και κινηματογραφικών παραστάσεων, ομιλιών ως και δια παντός άλλου μέσου, όπερ ήθελε κριθεί πρόσφορον.»

Το διοικητικό συμβούλιο αποτελούνταν από τον πρόεδρο Κων/νο Στεργιόπουλο,τον αντιπρόεδρο Πέτα Αθανάσιο,τον Γενικό Γραμματέα Βαβά Γεώργιο,καθώς και τον Ταμία Ορέστη Αναργύρου.Επίσης,υπήρχαν ακόμα δέκα μέλη,τα οποία δεν ήταν άλλα από τον Ανδρουλάκη Κων/νο,τον Μιχαήλ Θεόκλητο, τον Ν. Κασιμάκο,τον Χ.Γαλανόπουλο ,τον Γρηγόρη Σταμούλη,τον Νικόλα Σαμπάνη,τον Γ.Γιαννημάρα,τον Πιτσιλή,τον Κ.Παντελή και τέλος τον Ι.Κονδύλη.

Ιδρυτικά μέλη μαζί με αυτούς αναφέρονται και οι Ν. Βενετσάνος, Γρηγ. Σκλαβενίτης, Ιω. Παπαθανασίου, Γρηγ. Σούτσος, Ν. Σταράμος, Δ. Χωρίτης, Απ. Αποστολίδης, Κων/νος Νικολαϊδης, Ιωαν. Κατσογιάννης, Παν. Σαλίβερος, Κων/νος Τρύφωνας, Ιωαν. Λασπίτης, Χρ. Παπαστεργίου, Χρ. Αλεξόπουλος, Σωτ. Μαυραγάνης, Ν. Καμπάνης, Ιωαν. Σταθόπουλος και Ν. Τσακογιάννης.

Επί 10 χρόνια ο Σύλλογος έδωσε ένα τιτάνιο αγώνα για να συγκεντρωθούν τα απαραίτητα χρήματα με συνεχή πίεση προς τις αρχές, με συγκέντρωση δωρεών , λαχειοφόρους αγορές, εκδηλώσεις και βέβαια τις συνδρομές των μελών.

Όταν το 1962 τελικά αρχισε να λειτουργεί το νέο κτήριο ο σύλλογος αδράνησε αλλά αναβίωσε και πάλι το 1970. Εις την πρώτην γενικήν συνέλευση, η οποία έγινε την 4^ην Μαρτίου 1970, παρέστησαν οι κ.κ. Παπανικολάου, Βαβάς, Τσικογιαννόπουλος, Ζερίτης, Παπαιωάνου, Ι. Στεργιόπουλος, Μαυραγάνης, Βαρνάβας και Κωνσταντινίδης. Εξεπροσωπήθησαν ο πατήρ Κωνσταντίνος Ανδρουλάκης δια του κ. Δημ. Ζερίτη και ο κ. Σιγαλός δια του κ. Παπανικολάου.

Τώρα πλέον ως σκοπός του συλλόγου αναφέρθηκε «Η κατάλληλος συμπαράστασις και ενέργεια παρά τοις αρμόδιοις δια την πληρώσιν των εκάστοτε αναγκών του γυμνασίου » αλλά και η «η τόνωσις της συντελουμένης εις στο σχολείον πνευματικής εργασίας» (με την θέσπιση βραβείων)

Η τελευταία συνεδρίαση έγινε στις 29/5/1973 .Παρόντες οι Κ.Δ. Στεργιόπουλος, Γ. Βαββάς , Κ. Ρουμπελάκης Δ Σερίτης Ι. Τσικογιαννόπουλος Μ. Λαμπαρήδης Στ. Μαυραγάνης Σπ Πολυδώρου, Σ. Παπαιωάννου, Κ. Καψαμπέλης και Γρ. Σαρρής .Σε αυτήν ανακοινώθηκε ότι έγινε η αγορά μιας αρχειοθήκης που τοποθετήθηκε στο γραφείο του γυμνασιάρχου και η έκδοσις του βιβλίου «ο Σύλλογος Φίλων του ΣΤ Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών»

Πηγές : Αρχειο του Σχολείου, Βιβλιοθήκη της Βουλής( ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον κ. Β.Δρακόπουλο)

Έλενα Μπάστα

Γεωργία Νάση

Βασιλική Παπαγιάννη

Αναστασία Τσαμπαλάτη- Βακαλοπούλου