Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

47 χρόνια μετά....


Ο κύριος Άλκης Ρήγος, καθηγητής στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, υπήρξε μαθητής του ΣΤ’ Γυμνασίου Αρρένων. Ξεκίνησε στη 4η γυμνασίου, το 1962 (έτος έναρξης λειτουργίας του νέου κτηρίου) και ακολούθησε το πρακτικό τμήμα. Μετά από παραμονή του στο σχολείο για 2 χρόνια, τελικά ακολουθώντας την παρέα του έφυγε για το λύκειο "Μπαρμπίκα", όπου και αποφοίτησε.

Πριν μερικες μέρες, μετά από μισό περίπου αιώνα, ξαναπέρασε τις πύλες του παλιού του σχολείου και μας μίλησε για τις αναμνήσεις του…

....για τις τότε παρέες και τις πλάκες ,την εποχή που οι μαθητές κάθονταν τρεις σε κάθε θρανίο:

«δεν το αγαπούσα το σχολείο αγαπούσα την ζωή που μου έδινε το σχολείο» μας ειπε και αναφέρθηκε στις δραστηριότητες της παρέας εξω από το σχολείο (την θεατρική ομάδα , τις μεγάλες βόλτες με τις συζητήσεις για τον Καζαντζάκη και τον Μυριβήλη(!) , και τους προσκόπους) αλλά και την πρώτη συλληψή του το 1963 από την αστυνομία- στο καφενείο που υπήρχε τότε απέναντι από την πόρτα του σχολείου στην Ζεύξιδος – γιατί μοίραζε προκηρύξεις . (καθώς συμμετείχε στο κίνημα της νεολαίας τότε για «το 15% για την παιδεία»)



Στο "συνεργείο" της συνέντευξης :
Ελένη Γκανάση
Θεοδώρα Ζήρου
Θεανώ Μηνά
Γιώργος Νέλλος
Βιτάλι Πλοτονώφ

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ (2ο μέρος)


Yστερα από όλες τις απαραίτητες ενέργειες, ο Σύλλογος Φίλων, με πρόεδρο τον γυμνασιάρχη Κωνσταντίνο Στεργιόπουλο, κατόρθωσε να υλοποιήσει το όνειρο για το οποίο αγωνιζόταν: Την θεμελίωση ενός διδακτηρίου, κατάλληλου για τη φοίτηση των αρρένων του ΣΤ’ Γυμνασίου.

Η τελετή της θεμελίωσης ορίσθηκε για τη Δευτέρα, 28 Ιουνίου 1954. Τις προηγούμενες ημέρες ο Σύλλογος έστελνε πυρετωδώς επιστολές σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, από τον Υπουργό Οικονομικών (Κωνσταντίνος Παπαγιάννης) μέχρι το Βασιλιά (Παύλος Α’), προκειμένου να τους καλέσει και να θέσουν οι ίδιοι το θεμέλιο λίθο.

Παραλλήλως είχαν σταλεί επιστολές στην Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, με αίτημα την παροχή προστασίας για τα επίσημα πρόσωπα που παρευρέθηκαν. Επίσης, χαρακτηριστική είναι η επιστολή προς το Υπουργείο Εσωτερικών, από το οποίο ζητούν μουσική υποστήριξη για την τελετή.

Τελικά, την 28η Ιουνίου 1954, ημέρα που έληγε το σχολικό έτος, τέθηκε ο θεμέλιος λίθος του ΣΤ’ Γυμνασίου Αρρένων στο οικόπεδο παραπλεύρως της Παλαιάς Πυριτιδαποθήκης, από τον ίδιο τον Υπουργό Παιδείας (Α. Γεροκωστόπουλος). Στην τελετή δεν παρευρέθηκε τελικά παρά τις επίμονες προσπάθειες ο Βασιλεύς Παύλος(που την επομένη αλλωστε είχε την εορτή του). Είναι ωστόσο βέβαιο ότι η θεμελίωση έγινε παρουσία πλήθους κόσμου, μεταξύ των οποίων παρευρέθηκαν οι μαθήτριες του Γ’ γυμνασίου θηλέων, οι μαθητές των δύο τελευταίων τάξεων των δημοτικών σχολείων της περιοχής, καθώς και ο μητροπολίτης Αργυροκάστρου.

Ο γυμνασιάρχης στο λόγο του για τη θεμελίωση έδωσε ιδιαίτερη βάση στην αξία της παιδείας και της μόρφωσης, καθώς και της συμβολής τους στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων. Τα αυτούσια λόγια του γυμνασιάρχη παρατίθενται παρακάτω:


"Eῖναι ναγνωρισμένη ξία το σχολεου συνδεομένου πολύτως μέ τήν ξέλιξιν καί τήν νάπτυξιν το τόμου καί το ἔθνους. Οἰ κάτοικοι τῆς περιοχῆς τῆς ἐλληνικῆς πρωτευούσης, τῶν ὀποίων τά τέκνα προσέρχονται διά νά ἀποκτήσουν εἰς τό ΣΤ’ Γυμνάσιον ἀρρένων τήν ὐπό τῆς παραδόσεως τοῦ ἔθνους και τῶν προόδων τῆς ἐπιστήμης καθωρισμένην ἐλληνοπρεπή καί χριστιανικήν μόρφωσιν, θεωροῦν τήν ἡμέρα ταύτην ἰστορικήν."

Στη συνέχεια, εξύμνησε την προσπάθεια όλης της κοινότητας για την ανέγερση του κτηρίου καθώς και την τελική υλοποίησή της. Ευχαρίστησε θερμά όλους όσους συνεργάστηκαν για την εκπλήρωση αυτής της επιθυμίας και, τέλος, παρέδωσε γεμάτος υπερηφάνεια και καμάρι το «νέο διδακτήριο στη μαθητιώσα νεολαία και στις επόμενες γενιές».

ΠΗΓΕΣ: Αρχείο του Σχολείου (βλέπε και Μέρος πρώτο)

Αναστασία Τσαμπαλάτη- Βακαλοπούλου

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ



Σήμερα, Πέμπτη 24/3, έγινε η γιορτή για την εθνική μας επέτειο από την Α' Λυκείου σε συνεργασία με τους καθηγητές μας.




Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΝΕΟ ΑΙΜΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΓΚΡΑΦΙΤΙ

Το πρωί του Σαββάτου πήγαμε μια βόλτα στο μοναστηράκι για να συναντήσουμε το Γιωργο και να μας μιλήσει για το ρόλο του γκράφιτι στη ζωή του. Ο Γιώργος αν και είναι σε νεαρή ηλικια, συμμετέχει δυναμικά στην τέχνη των δρόμων. Γνωστός και ως "george_graffiti", απαντά στις ερωτήσεις μας...

Από ποιά ηλικία ασχολήθηκες με το γκράφιτι;
Ξεκίνησα στην πέμπτη δημοτικού παράλληλα με την αγιογραφία και εξελίχθηκα και στα δυο.

Ποιά ήταν η πρώτη σου σκέψη, και τί την ακολούθησε;
Οταν πρωτοέκανα γκραφιτι λεω "τι μου φταινε οι τοιχοι" (γελια)...αλλα μετα οταν άρχισα να εξελίσομαι και άρεσαν και στον κοσμο αυτά που έκανα, αυτό μου έδωσε την ώθηση να το κάνω με πιο πολύ ορεξη, πιο πολύ χαρά και ζωντάνια.Το ίδιο συνέβη και με την οικογένειά μου η οποία αρχικά το κατέκρινε.Στη συνέχεια όμως βλέποντας την εξέλιξη μου, άλλαξαν γνώμη.

Εχεις κάποιο πρότυπο;
Πρότυπο για μενα θα μπορουσα να πω οτι ειναι ο Ζορζ απο την Θεσσαλονίκη ο οποίος με επηρέασε πολύ σαν γκραφιτάς και στο να κανω τρεις διαστάσεις στα γκράφιτι μου, δεν προσπαθώ ομως να τον αντιγράψω αλλα να αναδείξω την δική μου προσωπικότητα.

Σε ποιά μέρη επιλέγεις να φτιάχνεις γκράφιτι;
Συνήθως σε απομονωμένα μέρη με ωραίο φοντο για να έχω μετά μια γραφική φωτογραφία...

Δεν σε ενοχλεί όμως που δεν τα βλέπουν οι άλλοι? ΄'Η τα κάνεις μόνο για σένα?
Πιο πολύ τα κάνω σε αυτά τα σημεία για τον εαυτό μου.




Δεν θέλεις δηλαδή να περάσεις κάποια μηνύματα μέσα από τα γκράφιτι? και αν ναι ποια είναι αυτα;

Όταν θέλω να περάσω κάποια μηνύματα τα φτιάχνω συνήθως σε σχολεία.
Αυτά ειναι είτε ένα μηνυμα χαράς προς τους φιλους μου ειτε για να φλερτάρω γράφοντας κατι ή ζωγραφίζοντας μια καρδιά, που ειναι και από τα αγαπημένα μου θέματα.

Δεν χρησιμοποιούν όμως όλοι το γκραφιτι για να περάσουν μηνύματα...
Αυτοί το κάνουν απλά για διαφήμιση του ονόματος τους και έχει καταντήσει πλέον μόδα και δεν καταλήγουν στο να περάσουν το δικό τους στυλ και τα δικα τους συναισθήματα. Εμένα αυτο δεν μου αρέσει καθόλου γιατί λερώνουν τους τοίχους χωρίς ουσιαστικό λόγο.

Όταν ζωγραφίζεις,δεν φοβάσαι τις συνέπειες; Δεδομένου οτι το γκράφιτι ειναι συνήθως απαγορευμένο...
Το μόνο που μπορώ να φοβηθώ είναι να έρθει η αστύνομια, να με πιάσει και μετά να αναγκαστεί ο πατέρας μου να με βγάλει... μόνο αυτο με ενοχλεί.

Σου έχει τύχει;
Όχι και ούτε πρόκειται.. δεν με φτάνουν... (γελια)

Συμφωνείς με την απαγόρευση αυτή;
Προσωπικά δεν μου αρέσει η λέξη "απαγορευμένο"...έτσι και έβαφαν τα τρένα με άδεια, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα θα είχε τα πιο ωραία τρένα...

Στα γκράφιτι αποτυπώνεις τα συναισθήματα σου;
Τα συναισθήματα ειναι το πρώτο κίνητρο γιατί χωρίς αυτά δεν πας πουθενά... αν κάτσεις κάτω και απλώσεις το χαρτί και δεν βγάλεις τα συναισθήματα σου, το κομμάτι για μενα δεν έχει κανένα νόημα, και δεν είναι και ωραίο φυσικά.

Δουλεύεις μονος;
Ναι αν και είναι πιο χρονοβόρο το γκράφιτι...βγαίνει όμως ακριβώς αυτό που θέλω εγώ.

Τι προετοιμασία κάνεις πριν;
Πάντα προετοιμάζομαι στο χαρτί και πριν φύγω απο την τσάντα μου ποτέ δεν λείπει η μουσική.

Έχεις πάρει μερος σε διαγωνισμούς;
Ναι έχω συμμετάσχει στο Φεστιβάλ της Αττικής Οδού, στο οποιό βγήκα και πρώτος.

Το κάνεις για προσωπική σου ευχαρίστηση;
Όχι...περισσότερο με ευχαριστούν τα χαμόγελα στα πρόσωπα αυτών που έχω φτιάξει γκράφιτι στο χώρο τους... αυτό μετράει περισσότερο.





Άρα το βλεπεις και σαν δουλεια...

Ναι, για τωρα, ειναι το επάγγελμα μου, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι το βλέπω μόνο έτσι...για μένα είναι τρόπος έκφρασης.







(Οι φωτογραφίες εχουν τραβηχτεί από τον ίδιο τον george_graffiti.)

Δρακάκη Χαρούλα, Αλεξάνδρα Μάλλιου

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Παλιοί "συμμαθητές": οι τελειόφοιτοι του ΄69

"τα μαθητολόγια περασμένων χρόνων δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα του σχολείου μπορεί να είναι μια καλή αφορμή για συναντήσεις παλιών συμμαθητών" αναφέρεται σε ένα εγχειρίδιο του Γυμνασίου ( "οδηγός πολιτιστικών εκδηλώσεων" σελ238).
Βέβαια "οι παλιοί συμμαθητές" ,τελειόφοιτοι της χρονιάς 1968-1969 (οπως και αυτοί των 1970 και 1972) δεν περίμεναν εμάς για να συναντηθούν και να δημιουργήσουν το blog τους.... http://ekto1969.blogspot.com/

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

To πρώτο βήμα....

Το πρώτο βήμα για την ανέγερση του νέου διδακτηρίου του Στ Γυμνασίου , του σχολείου μας δηλαδή ,έγινε το 1951 με την απόκτηση του απαραίτητου οικοπέδου. Όπως αναφέρεται στο σχετικό συμβόλαιο αρ. 20.427 γίνεται η "παραχώρησις δωρεάν γηπέδου του Δήμου Αθηναίων προς το Ταμείον ανεγέρσεως Διδακτηρίων" με ημερομηνία " την δεκάτη τρίτην (13)του μηνός Σεπτεμβρίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού πεντηκοστού πρώτου(1951) έτους, ημέραν Πέμπτην "
Στο συμβόλαιο αναφέρεται ακόμη οτι το παρά την θέσην ΄΄Πυριτιδαποθήκη’’ οικόπεδο είναι "εκτάσεως μέτρων τετραγωνικών 5.843" .
, ενώ σημειώνεται ότι " Η αξία του δωρουμένου οικοπέδου υπελογίσθη παρά των συμβαλλομένων μερών εις δραχμάς δύο δισεκατομμύρια (;;;) τριακοσίας τριάκοντα χιλιάδας (2.330.000.000). "
Λίγο αργότερα 4/11/1951 έγινε συγκέντρωση στο παλιό διδακτήριο ( στην Φαλήρου 20) όπου ο γυμνασιάρχης κύριος Στεργιόπουλος ανακοίνωσε την υπογραφή του συμβολαίου εκχωρήσεως του οικοπέδου απο τον δήμαρχο κ. Κ. Κοτζιά.
'Ομως η απόκτηση του οικοπέδου ήταν μόνο η αρχή ενός πολύχρονου αγώνα. Ηδη ,στη συγκέντρωση ανακοινώθηκε "ότι το Ταμείον ανεγέρσεως διδακτηρίων δυνατόν να χορηγήσει το ποσόν των 100 εκατομμυρίων δραχμών αλλά επειδή αί επιχορηγήσεις αυτού είναι ανεπαρκείς, δεν εγγυάται διά την πραγματοποίησιν. Διά τούτο συνιστά να γίνουν τα δέοντα....".
Έτσι αμέσως μετά έγιναν στη συγκέντρωση οι πρώτες προσφορές . Ο Κ. Τσάκαλος κατέθεσε 1.000.000 δρχ. , ο Κ. Παπαποστόλου 2.000.000 δρχ. ενώ ο Κ. Καραγιάννης δήλωσε οτι αναλανβάνει δωρεάν τα υδραυλικά. Τέλος πολλές κυρίες προσφέρθηκαν να εργαστούν " διά την λαχειοφόρον αγοράν".
Ο αγώνας για το νέο διδακτήριο μόλις είχε αρχίσει και ο γυμνασιάρχης "λύων την συνέλευσιν συνέστησε να είναι πάντες εν εγρηγόρσει" ....

Πηγες: το αρχείο του σχολείου, "Το διδακτήριον και ο σύλλογος φίλων του ΣΤ Γυμνασίου" Κ.Δ. Στεργιόπουλου

Μαραγκός Κωνσταντίνος
Νέλλος Γιώργος (ψηφιοποίηση)

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Στο Καπνεργοστάσιο (Βιβλιοθήκη της Βουλής)

Αφιξη στο "Δημόσιο Καπνεργοστάσιο"
Στο αρχείο εφημερίδων (ερευνούμε)
Στο τμήμα συντήρησης βιβλίων
Στο τμήμα μικροφωτογράφισης

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

To δικαίωμα στην διαφορά...




Είναι η συμμετοχή μας στον πανευρωπαικό διαγωνισμο φωτογραφίας της Διεθνούς Αμνηστίας και της Athens Voice για την "διαφορετικότητα"

"Οι διακρίσεις προσβάλλουν την Αξιοπρέπεια και παραβιάζουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα".

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Γιατί;

Ο κύριος Παπουτσής, απόφοιτος του 6ου Γυμνασίου Αρρένων του 1980 και καθηγητής Τεχνολογίας και Σ.Ε.Π. στο 36ο Γυμνάσιο Αθηνών, μας μίλησε για τις αναμνήσεις του από τα μαθητικά του χρόνια. Στο απόσπασμα που ακολουθεί αναρωτιέται τι είναι αυτό που κάνει τους σημερινούς μαθητές να αδιαφορούν σε τόσο μεγάλο βαθμό για το σχολείο......


Θεοδώρα Ζήρου
Θεανώ Μηνά
Eλένη Γκανάση

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

"αν τα δένδρα μιλούσαν..."





οι φωτογραφίες είναι οι συμμετοχές της ομάδας μας στον πανελλήνιο μαθητικο διαγωνισμο που εχει θέμα "αν τα δένδρα μιλούσαν..."
Κατα σειρά οι φωτο είναι απο τις
Δρακάκη Χαρα , Αλεξάνδρα Μάλλιου , Μάνεση Ευγενία ,Γκανάση Ελένη και Αδελαίδα Κουτρόλι