Αντίο και καλό ταξίδι κυρία....

Ένα πολύ αγαπημένο μας πρόσωπο έφυγε από κοντά μας το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης, κάνοντας όλους μας να λυπηθούμε: Η αγαπημένη μας καθηγήτρια που δίδασκε κοινωνιολογία και πολιτική και δίκαιο, Κατερίνα Γιασλά.

Η κυρία Γιασλά βρισκόταν αρκετά χρόνια στο σχολείο μας και πάντα προσπαθούσε να έρθει πιο κοντά με τους μαθητές ακόμα και αν υπήρχαν κάποιες στιγμές έντασης. Προσπαθούσε πάντα να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον για το μάθημά της και έβρισκε πάντα τρόπους ώστε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το μάθημα καλύτερα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγράψουμε τα συναισθήματά μας σ' αυτές τις θλιβερές στιγμές. Για αυτό και εμείς κλείνοντας αυτό το κείμενο θα θέλαμε να πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, για ότι μας δίδαξε και ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ για τις στιγμές που τη στεναχωρήσαμε, να ευχηθούμε συλλυπητήρια και κουράγιο στην οικογένειά της και να της αφιερώσουμε τους στίχους ενός τραγουδιού:

Γιατί έχεις φύγει και δεν είπες ούτε λέξη;

Γιατί έχεις φύγει και δεν είπες ούτε γεια;

Γιατί έχεις φύγει μες τη νύχτα σαν το κλέφτη

και με αφήνεις να ζω στη μοναξιά;

αντίο και καλό ταξίδι κυρία....

Ευγενία-Ρούλα (Γ Λυκείου)

"Οι άνθρωποι εκτιμώνται όταν φεύγουν", λένε. Και ναί, είναι αλήθεια... Το κατάλαβε όλο το 6ο ΓΕΛ Αθηνών, στις 22/12/2010. Τρείς ημέρες πρίν τα Χριστούγεννα. Την ημέρα που μια πολύ καλή καθηγήτρια έφυγε χωρίς να προλάβει να γιορτάσει τα Χριστούγεννα που με τόση ανυπομονησία περίμενε, όπως όλοι μας.Κι όσο αναφορά την ίδια, η αλήθεια είναι ότι οι κάποιοι μαθητές, δεν την συμπάθησαν αρχικά. Πολλοί μάλιστα δεν την συμπάθησαν ποτέ. Οι περισσότεροι όμως κατάλαβαν τον σκοπό της συμπεριφοράς της και της στάσης της στο μάθημα αργοτερα. Ίσως πολυ αργοτερα απ' οσο θα επρεπε... Μπορεί γι αυτό να νιώθουμε τύψεις.Γιατί δεν προλάβαμε να την εκτιμήσουμε.Δεν προλάβαμε να την αγαπήσουμε αρκετά.Δεν προλάβαμε να της πούμε ευχαριστώ. Δεν προλάβαμε να της ζητήσουμε συγνώμη και προσπαθούμε να το κάνουμε τώρα...
Συγνώμη για όλα όσα περάσατε από εμάς.
Συγνώμη για το άγχος που τόσο απλόχερα σας προσφέραμε.
Συγνώμη που ήμασταν τα άτακτα παιδιά.
Συγνώμη για όλα όσα είπαμε για εσάς.
Συγνώμη αν και ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να τα πάρουμε πίσω...
Συγνώμη λοιπόν, κι ευχόμαστε να μας ακούτε. Καλό ταξίδι Κα Γιασλά. Να προσέχετε...
Xαρά (Β Λυκείου)

Βάφουμε το σχολείο μας !!!

"βασανίζομαι.....''

"Βασανίζομαι"...Μια λέξη που την συναντάμε στον Νέο Κόσμο, στα Εξάρχεια, στο Σύνταγμα, στο Κολωνάκι, στην Καλλιθέα. Μια λέξη που μιλάει από μόνη της' και λέει πολλά. Ο τύπος που το γράφει θέλει να εκφράσει κάτι έντονο... Να το φωνάξει δυνατά αλλά συγχρόνως ψιθυριστά' γι αυτό το γράφει, γι αυτό δεν το λέει. Μπορεί να θέλει να πει πολλά. Από μια ερωτική απογοήτευση μέχρι τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου. Ή ότι τον πονούν οι εξελίξεις... Το κατεστημένο που προσπαθεί να σπάσει εκφράζοντας στους τοίχους τα συναισθήματα του. Οι απόψεις ποικίλουν. Και επειδή τα "βασανίζομαι" τα έχω πετύχει σε πάρα πολλά μέρη, υποψιάζομαι ότι τα γράφουν παραπάνω από ένας. Επίσης, ο γραφικός χαρακτήρας είναι πάντα σχεδόν ο ίδιος παρόλο που το μέσο γραφής αλλάζει. Επομένως, όλοι θα μπορούσαν να είναι στην θέση του τύπου του «βασανίζομαι». Μπορεί να είναι κάποιοι από αυτούς βλέπουμε καθημερινά, να περνάνε σιωπηλοί, κοιτάζοντας κάτω σκεπτόμενοι την ζωή τους, σκεπτόμενοι το αύριο. Τί τους επιφυλάσσει το μέλλον...Κι αν τους χτυπήσεις κατά λάθος θα σε βρίσουν και θα πουν ότι εσύ φταις. Κι ας ξέρουν ότι είσαι κι εσύ άνθρωπος, κι ας ξέρουν ότι κι εσύ έχεις προβλήματα. Αυτό που μας τρομάζει λοιπόν δεν είναι το άγνωστο μέλλον' είναι το μέλλον που άλλοι ορίζουν για εμάς...Και οι άνθρωποι που γράφουν στους τοίχους "βασανίζομαι" πιστεύοντας ότι είναι ένας τρόπος να διαδηλώσουν, θέλουν να πουν ακριβώς αυτά... Όχι λοιπόν' Δεν χάθηκε η ανθρωπιά...
Χάθηκε η ελευθερία....
ΧΑΡΑ ΔΡΑΚΑΚΗ

"Τέχνη" στους τοίχους του Ν.Κόσμου

Η "εξομολόγηση" ενός graffita: σε αυτήν την τέχνη δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης....

..Ξεκίνησα από την ηλικία των 13ετών. Εδώ και 3 χρόνια κάνω graffiti και συνεχίζω μέχρι σήμερα.Την πρώτη φορά φοβόμουν μήπως και δεν μου έβγαινε αυτό που είχα σχεδιάσει στο χαρτί στο τοίχο σωστά,αλλά τελικά μου βγήκε...Αρχικά κάποιοι φίλοι μου έκαναν graffiti και έτσι πήρα και εγώ την απόφαση να κάνω σαν δοκιμή, αλλά μ’ άρεσε αυτό και το συνέχισα.

Συνήθως οι περισσότεροι το γράφουν πρώτα στο χαρτί ώστε να διορθώσουν κάποια λάθη που τυχόν έχουν κάνει και μετά να βγει όσο πιο ωραίο στο τοίχο.

Κ.: Νίκο ποια τα συναισθήματα σου όταν τα φτιάχνεις;

Ν.: Στην αρχή νιώθω χαρούμενος που θα το κάνω αυτό γιατί μ’ αρέσει αλλά από την άλλη νιώθω και λίγο φόβο γιατί αυτό είναι απαγορευμένο στις περισσότερες χώρες και έτσι έχω τον φόβο μήπως και πάει κάτι στραβά.

...Υπογράφω με ένα ψευδώνυμο, γιατί άμα υπογράψεις με το όνομα σου είναι λίγο επικίνδυνο γιατί θα ξέρουν ότι το έχεις κάνει εσύ και έτσι μπορεί να σου έχει αυτό κάποιο αρνητικό αντίτιμο.Ενώ με κάποιο ψευδώνυμο οι γύρω σου αναγνωρίζουν ότι είσαι εσύ, αλλά δεν είναι σίγουροι όλοι.

Κ.: Δηλαδή τα graffiti που κάνεις έχουν κάποια σχέση με τα συναισθήματα που έχεις εκείνη τη στιγμή;

Ν.: Κάποιες φορές ναι και κάποιες όχι γιατί κάποιες φορές που χρησιμοποιώ και είμαι στεναχωρημένος για παράδειγμα χρησιμοποιώ πιο σκούρα και πιο σκοτεινά για δείξω αυτό που αισθάνομαι και άλλες φορές πιο φωτεινά για να δείξω ότι είμαι χαρούμενος.

Κ.: Πιστεύεις ότι κάθε φορά που διορθώνεις κάποιο ελάττωμα σου φέρνεις τον εαυτό σου σε ένα επίπεδο τελειότητας, αυτό σε κάνει καλύτερο από τους άλλους ή σε αυτήν την τέχνη δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης;

Ν.: Πιστεύω ότι σε αυτή την τέχνη δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Γιατί φυσικά κάποιοι είναι καλύτεροι από κάποιους άλλους, επειδή έχουν περισσότερα χρόνια εμπειρίας πάνω σ’ αυτό, αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης γιατί κάποιος κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι που του αρέσει. Δεν μπορεί κάποιος να κρίνει τον άλλον γιατί αρέσει στον ίδιο. Πιστεύω ότι όλα τα graffiti που έχω κάνει έχουν την δικιά τους ομορφιά...

Κ.: Πιστεύεις ότι τα graffiti θα’ πρεπε να την έχουν ως τέχνη γιατί στις περισσότερες χώρες είναι απαγορευμένο.

Ν.: Σε πολλές χώρες αυτό είναι απαγορευμένο όπως και στην Ελλάδα. Κάποιοι άνθρωποι αυτό το κάνουν ως τέχνη αλλά κάποιοι άλλοι το κάνουν για να δείξουν την προσωπικότητα τους. Έτσι καταστρέφουν το περιβάλλον τους.Εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να το θεωρούν ως τέχνη αυτό.

Κ.: Σ’ αρέσει απλά να ζωγραφίζεις ή στέλνεις κάποια μηνύματα μέ αυτα;

Ν.: Μ’ αρέσει και να ζωγραφίζω, απλώς πιστεύω ότι μέσα από αυτό που κάνω στέλνω κάποια μηνύματα σε κάποιους, δηλαδή να τους δείξω ότι είμαι στεναχωρημένος ή χαρούμενος και έτσι με καταλαβαίνουν αυτοί.

Κ.: Εχεις αφιερώσει κάποιο graffiti σε κάποιον;

Ν.: Ναι στην κοπέλα μου...

Φωτό-κείμενο : Kλέιντα Μιλέτι, Αντέλα Κουτρόλι, Ελενα Μπάστα